Blog 07 - We leven al 2 maanden in onze caravan

Al twee maanden is onze caravan ons nieuwe huis! Noem me labiel of eigenlijk geloof ik meer in groei, maar de afgelopen twee maanden heb ik weer een behoorlijke shift doorgemaakt. Ik dacht dat de rollercoaster wel afgelopen zou zijn na de sleuteloverdracht. Maar deze ging gewoon lekker door: van volop wennen op de ene dag naar een geluksvlaag op de volgende dag, op het ene moment vond ik het afzien en het volgende moment wilde ik nooit meer wat anders… echt alles kwam voorbij.

Alle touwtjes naar zekerheden doorgeknipt

Door verschillende omstandigheden staan we al twee maanden in Nederland. Het plan was oorspronkelijk helemaal anders natuurlijk, maar toch komen we er nu achter dat dit stukje nodig was in onze reis. Iets wat we nooit hadden kunnen voorzien, maar waar we een handje in zijn geholpen. De zogeheten rollercoaster waar ik het hierboven over heb, begint langzaam te stabiliseren. Ik heb ergens best een beetje onderschat wat een levensveranderende gebeurtenis we eigenlijk aan het doormaken zijn. Alle touwtjes naar zekerheden hebben we doorgeknipt: ons huis, onze banen, onze routines en natuurlijk onze familie en vrienden op steenworp afstand. Het kleuren buiten de lijntjes vind ik soms zo moeilijk en is iets wat ik helemaal niet gewend ben. Het zat altijd wel diep van binnen, maar daar was het veilig. Ik koos altijd voor veilig. Dit is misschien nog wel de grootste verandering in mijn leven wat er ook voor zorgt dat ik de afgelopen maanden als best heftig heb ervaren. Maar jongens, echt waar.. Flierefluiter Jessie is er nog hoor. Ze heeft af en toe gewoon flink wat ‘rommel’ op te ruimen. Maar ondanks dat, voel ik me zo’n ander mens dan 2 maanden geleden.

We beseffen ons dat we niet meer om de hoek wonen en dat er fysiek een bepaalde afstand tussen ons komt. Maar afstand zit ‘m niet alleen in kilometers. Echt contact gaat veel dieper dan dat.

We hebben nog geen datum geprikt om richting Spanje te gaan, want echte plannen maken we niet meer. Een harde les die we de afgelopen maanden wel hebben geleerd. Sommige omstandigheden zijn gewoonweg niet te plannen. Maar wat we wel merken, is dat we er klaar voor zijn. Klaar om uit te vliegen! En dit moment komt nu steeds dichterbij.

Afscheid

Met bovenstaande conclusie, komt het ‘afscheid’ ook dichterbij. Ik zet afscheid tussen haakjes, want voor ons voelt het niet zo definitief al voel ik er wel van alles bij. We beseffen ons dat we niet meer om de hoek wonen en dat er fysiek een bepaalde afstand tussen ons komt. Maar afstand zit ‘m niet alleen in kilometers. Echt contact gaat veel dieper dan dat. En 1 ding weet ik zeker: met de mensen die ons dierbaar zijn, zit dat wel goed! De wereld wordt met de mogelijkheden van tegenwoordig steeds kleiner en wij zullen hier dan ook dankbaar gebruik van maken. Maar dat het soms even helemaal klote voelt, is ook een stukje wat erbij hoort.

De afgelopen twee maanden hebben we van onze caravan echt ons thuis gemaakt. Alles heeft een plek en we hebben het binnen ook lekker aangekleed met lampjes, magneetfolie en plankjes. Wij blijven Mark en Jess en hebben dan ook nog veel meer plannen, maar voor nu pauzeren we dit lekker tot de winter en gaan we ons verder voorbereiden op ons komende vertrek.