Blog 10 - Pech onderweg naar Andorra

Oké, de titel verklapt het natuurlijk al een beetje. Maar de rit van Arques (Frankrijk) naar Andorra is niet helemaal zonder slag of stoot verlopen. Nee, gelukkig geen ongelukken of andere enge dingen, maar het was op z’n zachtst gezegd wel uitdagend!

Door onze gekozen route door de Pyreneeën hadden we een flinke reisdag met steile wegen en heel veel bochtjes voor de boeg. Omdat we nog niet heel lang met een caravan rijden, voelde Mark zich fijn bij het idee om toch even goed te testen of de auto met de caravan goed zou kunnen trekken. Er is namelijk maar 1 manier waarop je veel ervaring op kunt doen en dat is toch door het gewoon te doen. Op de camping had je twee wegen om naar de uitgang te gaan. Een voor campers/caravans en eentje voor het ‘normale’ verkeer en dus met een steile weg naar boven. Voor de tweede mogelijkheid koos Mark.

”Wat doe je als je naar achter rolt? Dalijk maak je de hele camping wakker! Zie je echt niets over het hoofd?” Blabla, mijn hoofd maakt op zo’n moment overuren en ik maak me dan veel te druk. Dit was dus een goed excuus om de boel vast te leggen en niet naast Mark in de auto te zitten. Het was even hard werken, maar hé, het is uiteindelijk wel gelukt! Conclusie: het is te doen, maar veel steiler moeten de wegen niet zijn. Doordat er een hoop los grind op de weg lag, kon de auto zijn grip soms niet goed vinden en de dame die hij moet dragen (ik bedoel dan natuurlijk de caravan hè) is gewoon hartstikke zwaar!

Steile wegen, mooie uitzichten

Het was een prachtige route richting Andorra, ik kan niet anders zeggen. Uiteraard had ik soms wel de neiging om even niet te kijken. Want wat je niet ziet, is er niet toch? Mark twijfelde geen moment of de combinatie de wegen waar we overheen reden aankon en dat gaf mij stiekem weer veel vertrouwen. Dus de angstknop zette ik op die momenten uit en… het was genieten geblazen!

Op een gegeven moment, na veel klimmen en bochtjes, reden we Andorra in! Wooww we zijn aangekomen in een land waar we nog nooit zijn geweest! Dat vinden wij toch altijd wel een dingetje. Dit euforische moment (oké, dit is natuurlijk ietwat overdreven), stopte nog geen 100 meter verderop. Er begon opeens een lampje te branden in de auto en Mark merkte per direct dat er niet meer kon worden geschakeld. Oefff… gelukkig hadden we inmiddels het hoogste punt bereikt van deze klimdag!

Dit was dan ook het moment dat we erachter kwamen dat we geen internet hadden. “Ohh no… hoe komen we dan aan het telefoonnummer van Pechhulp?”. Wij hadden er nog niet eerder aan gedacht om dit soort nummers in onze telefoon op te slaan.

Mark deed de alarmlichten aan en gelukkig was er vrij snel een vluchtstrook, iets wat lang niet overal langs de route aanwezig was. Als het dan moet gebeuren, dan maar hier dacht ik nog. We deden de gele hesjes aan, de gevarendriehoek uit en namen even een adempauze. Ook al had dit eigenlijk niet soepeler kunnen verlopen, je beseft je ook dat je in een nieuw land bent, de taal niet spreekt en het hier toch allemaal wat anders werkt dan dat je gewend bent.

Een oververhitte auto

Wij dachten dat de auto wel eens oververhit kon zijn na die flinke heuvels die de auto had getrotseerd. Daarnaast hadden we behoorlijk trek in zowel eten als koffie, iets wat we deze ochtend nog niet op hadden. Het afkoelen wilden we eerst een kans geven voordat we hulp in zouden schakelen, dus dan eerst maar even wat eten en drinken. Dat is toch ideaal als je je huisje meehebt? En dan daarbij: zowel de Koetsieren- als de Christiaansen-genen zorgen ervoor dat we er met een lege maag niet gezelliger op worden😉. Dus deze eerste stap was voor ons het meest logisch!

Na ons verlate ontbijt probeerde we de auto te starten, maar helaas… het afkoelen had niet geholpen. Dus dan toch maar hulp inschakelen! Dit was dan ook het moment dat we erachter kwamen dat we geen internet hadden. “Ohh no… hoe komen we dan aan het telefoonnummer van Pechhulp?”. Wij hadden er nog niet eerder aan gedacht om dit soort nummers in onze telefoon op te slaan. Het was tijd om een hulplijn in te schakelen! Ik belde m’n broer en tijdens een gezellig bijkletsmomentje had hij het telefoonnummer zo opgezocht.

Na een kleine twee uur kwam er een takelauto aanrijden. Maar deze was veeeel te klein voor onze combinatie en… hoe moet dat nou?

Hulp is onderweg

Mark heeft vervolgens direct gebeld met Pechhulp en het kwam erop neer dat er hulp zou worden gestuurd en dit ongeveer anderhalf uur zou duren. Dus dan nog maar wat eten met een lekker bakkie om de tijd door te komen. Wij hadden onze stoeltjes erbij gepakt, want hé, ook dit is zo fijn dat je je hele inboedel meehebt onderweg. Dan kan je het jezelf maar beter wat gemakkelijker maken.

Na een kleine twee uur kwam er een takelauto aanrijden. Maar deze was veeeel te klein voor onze combinatie en… hoe moet dat nou? De beste man sprak geen woord Engels en wij nog amper Spaans. En daarnaast hadden we geen internet en de vertaalapp nog niet gedownload. Oké… hoe gaan we hier dan uitkomen? Mmm, er is in elk geval ruimte voor verbetering!

Met veeeeel handen- en voetenwerk is het gelukt. De man bleek uiteindelijk helemaal niet onze ingeschakelde hulp te zijn! Hij zag ons, met onze mooie gele pakkies, aan de kant van de weg staan en hij vroeg zich af of hij ons kon helpen. Hoe lief is dat! Hij gaf aan dat hij ons wel naar een garage wilde begeleiden die onderaan de berg zat. Ondertussen hadden we onze oorspronkelijke hulp na 3 uur wachten nog niet gezien, dus dit leek onze beste optie. Dus hup, zoals hij had uitgelegd, auto in neutraal en al rollend de berg af achter hem aan naar de garage. Die garage bleek niet zijn werkplaats te zijn en toen we vroegen wat hij rekende voor zijn hulp was het ‘nada’. Hoe behulpzaam! Dit konden wij natuurlijk niet over ons hart verkrijgen, want hij moest eens weten hoe erg hij ons uit de brand heeft geholpen. Dus na een in onze ogen ‘kleine’ fooi, was hij helemaal gelukkig en zo ontzettend dankbaar. Hij legde het probleem nog uit aan de volgende partij en droeg hierbij het estafettestokje over.

Rollend de berg af

De heren bij deze garage hadden ontzettend hun best gedaan om onze auto ‘uit te lezen’, want het leek meer en meer op een technische fout. Maar helaas beschikte deze garage niet over de modernere aparatuur wat nodig is voor onze auto. Ze hadden ons ontzettend vriendelijk geholpen maar kregen de auto niet aan de praat. Ze vertelden dat er verderop bergafwaarts een camping was waar we vannacht wel terecht konden. Dit was op ongeveer 3 km afstand. We hadden niet echt een andere optie want Pechhulp konden we niet meer bereiken en tja.. wat moet je dan? Uiteraard vroegen we naar de rekening, ze waren er namelijk toch wel een tijdje mee bezig geweest. Wederom kregen we een ‘nada’. Ook hier hebben we een lekkere ‘cebeza’ achter gelaten in de vorm van euro’s.

Daar gingen we weer in ‘standje rollend de berg af’ naar onze volgende stop. Ik moet eerlijk zeggen dat het in een onbekende plaats, zonder navigatie en je ook niet weet wat je kunt verwachten voelt als een behoorlijke uitdaging. Maarrrr... het is ons veilig en wel gelukt! Vanuit hier zouden we de volgende morgen wel weer verder zien.

Behulpzaam

De volgende ochtend nam Mark opnieuw contact op met Pechhulp en zij regelden een takelwagen voor onze Jeep. De dag ervoor voelden we ons wel een beetje aan ons lot overgelaten, maar dit keer waren ze er met een half uur! We hadden voor de zekerheid een tas gepakt en ons huisje goed afgesloten voor als de auto niet vlot gemaakt kon worden en we in de buurt van de garage moesten overnachten. De Jeep werd op de takelwagen ‘geladen’ en daar gingen we met z’n drietjes voorin de kar! Op 20 minuten afstand was de garage en binnen een half uur was de auto gemaakt! Serieus? Het bleek inderdaad een technisch probleem te zijn en dit was in een mum van tijd gereset. Toen we naar de rekening vroegen… je raad het al… ‘nada’. HUH? Hoe is het mogelijk dat drie verschillende partijen ons hebben geholpen met een voor ons groot probleem, gewoon niets van dit alles in rekening brengen. Dit was onze eerste ervaring aan de andere kant van de Pyreneeën en ik kan je wel vertellen… behulpzaamheid staat hier schijnbaar voorop!

Vanaf dit punt konden weer terug naar de camping sjeezen, de boel aankoppelen en als de wiedeweer naar de camping rijden die we oorspronkelijk voor ogen hadden in Andorra.

We zijn weer een ervaring rijker en hebben veel geleerd, dus eind goed al goed! Oh ja, en op onze nieuwe plek hebben we deze toch wat gekke dagen heeeerlijk afgesloten met een pizza en een welverdiende vino blanco!