Een aantal weken radiostilte…

Een aantal weken geleden kregen we een telefoontje van mijn schoonvader dat het niet heel lekker met hem gaat. We voelde direct: wij gaan terug naar Nederland om hem even flink een hart onder de riem te steken. Een dikke knuffel, kletsen en samen tijd doorbrengen. Dit niet alleen met mijn schoonouders, maar natuurlijk ook met mijn eigen familie. Vanaf het moment dat we 20 augustus Nederland verlieten, keek ik direct weer uit naar dit moment. Het kwam gewoon iets sneller dan verwacht, maar dat is helemaal prima.

Eenmaal in Nederland zijn wij direct in een rollercoaster beland. Twee dagen nadat we waren geland, ging het mis met mijn schoonmoeder en is ze uiteindelijk een week na onze terugkomst, op 10-10 overleden. Mark en ik vonden de datum direct bijzonder. Waarom? Dat lees je onderaan deze pagina. Gelukkig heeft mijn schoonmoeder niet geleden en voelen we dat ze nu op een mooie plek is. Het is heel pittig om te beseffen wat er allemaal is gebeurd de afgelopen weken, en de rollercoaster is helaas voorlopig nog niet voorbij.

Tijd voor verandering…

De afgelopen jaren heb ik een bepaalde ontwikkeling doorgemaakt, waarover ik in mijn allereerste artikel al het een en ander over heb geschreven. Ik voelde me altijd al ‘anders’ en zie de wereld door een andere bril dan wat schijnbaar ‘gewoon’ blijkt te zijn. Maar ja, wat is gewoon? Ik durfde me er niet echt over uit te spreken, omdat het al snel als zweverig wordt bestempeld. Ik voel nu sterker dan ooit dat ik het wel bespreekbaar wil maken, het is tijd voor verandering. Maar holymoly, toch blijf ik het retespannend vinden om deze blog, net zoals het eerste artikel, online te gooien!

Op verschillende manieren heb ik mensen mogen ontmoeten die hetzelfde ervaren als ik en dit zorgde ervoor dat ik me begrepen voelde. Deze springplank wil ik ook graag zijn voor anderen die worstelen. Door de dood van mijn schoonmoeder zijn er bijzondere gesprekken op gang gekomen en zijn er zulke mooie en vooral onverklaarbare dingen gebeurd. Daarnaast heb ik gemerkt dat steeds meer mensen in mijn omgeving worstelen met hetzelfde als wat ik heb gedaan. "Wat wil ik met mijn leven? Is dit het nou? Waar word ik gelukkig van?". Allemaal vragen waarmee ons hele avontuur begonnen is. Begrijp me niet verkeerd, ik kan er soms nog steeds ontzettend mee struggelen. Het enige verschil is nu, dat ik ook heel sterk de mooie kant van deze verandering inzie. Ik zie het dan ook minder als tegenslag, maar juist als groei. Meer en meer mensen ervaren een bepaalde bewustwording. En naar die mensen wil ik zeggen: lieve jij, je bent niet alleen.

Naast het feit dat ik mijn schoonmoeder mis, voel en weet ik dat ze bij ons is. De gesprekken in de vorm van woorden kan ik niet meer met haar voeren over dat er zoveel meer is tussen hemel en aarde, maar in een andere vorm en door open te staan voor de tekens van het universum, doe ik dat des te meer.

Wat nu?

Het antwoord op de meestgestelde vraag sinds ons vertrek richting Spanje en nu helemaal in de situatie waarin wij ons bevinden: “Wat is het plan?”. De komende tijd zullen wij weer regelmatig in Nederland te vinden zijn en zal er rondom onze zoektocht af en toe op de pauzeknop worden gedrukt. Er zullen vast weer momenten komen dat ik we wat meer terugtrek omdat er van alles speelt, maar ik laat sowieso weer van me horen en zal in de tussentijd deze website steeds meer vullen. Stiekem hoop ik met mijn blog een inspiratie te zijn voor diegene die het nodig heeft. Al is het er maar 1 ☺️.

De momenten dat we in Spanje zijn, gebruiken we nu om een beetje bij te komen en op te laden. Ook al hebben we ons huis nog niet gevonden, het voelt hier al echt al als thuis. Voorlopig blijven we staan op de camping waar we nu verblijven. Door het heerlijke klimaat is het een camping voor de rasechte ‘overwinteraars’. Het is nu november en het zonnetje schijnt volop en het is hier dagelijks een graad of 20.

Markie en ik blijven lekker samen ons eigenwijze pad bewandelen en tot die tijd…

“I don’t no where I’m going untill I get there”.

---

Hierbij een artikel naar de website Inspirerend Leven. De artikelen op deze website lees ik ontzettend graag en ik ervaar daar dan ook regelmatig 'oh zit dat zo, momentjes'. Zo ook nadat ik begon te lezen over de datum waarop mijn schoonmoeder overleed (10-10). Mark en ik hebben zo ontzettend veel boodschappen gekregen die dag, dat we ons soms afvroegen of het wel 'echt' was. In het artikel vond ik de bevestiging dat dit zeker het geval was:

'Tijdens de laatste drie Engelenpoorten (op 10-10, 11-11 en 12-12) van het jaar zul je veel ondersteuning ervaren. Dit merk je aan helende energie, intuïtieve boodschappen, boodschappen via liedjes en dromen, en tekens waar jouw oog op valt, zodat je weet welke kant je op mag gaan. Je krijgt de bevestiging dat je op je juiste weg zit'.