Blog 18 - Onze roes uitslapen in Spanje

De eerste week na terugkomst in Almeria hebben we eigenlijk in een soort roes beleefd. We probeerden onze draai weer een beetje te vinden, maar dit lukte nogal hobbelig. Ondertussen weten we dat rust het enige is wat ons op zo'n moment echt goed doet. Lekker veel naar buiten, wandelen, uitwaaien en vooral het gevoel er laten zijn en niet wegstoppen. Hier hebben we ons dan ook volledig aan proberen over te geven.

Na een week voelde ik de drang om van me af te schrijven. Dit heb ik dan ook heel wat uurtjes gedaan en al snel voelde ik lucht. Ik kreeg weer adem, er kwam overzicht en alles wat er de afgelopen tijd nou allemaal is gebeurd begon langzaam een soort van plekje te krijgen. Ik schreef natuurlijk al op mijn blog, maar ik doe dit al jaren en jaren in de vorm van een dagboek. Gewoon Jessie, die haar gedachten overdraagt aan het papier. Een geweldige manier om orde te scheppen in een chaotische opeenstapeling van gedachten en gebeurtenissen.

Ondanks dat we aan elke vezel in ons lijf voelden om even niets te doen, nam ons hoofd het af en toe over en voelden we toch een bepaalde ‘verplichting’ om stappen te ondernemen richting onze nieuwe droom nu we weer voor een paar weken in Spanje zijn. Tijdens een bakkie koffie onder het heerlijke zonnetje discuseren we of we deze dag dan toch maar op onderzoek uit moeten gaan. Na veel wikken en wegen, kijken we elkaar aan en zeggen we “Nehhhh, nog even niet”. Ons oog valt vrijwel direct op een beestje, een prachtig diertje overigens wat me nog nooit eerder is opgevallen. Na wat zoekwerk blijkt het een ‘vuurwants’ te zijn. Wat zal de boodschap zijn? Het is uiteraard een check waard op Inspirerend Leven, en tja… de boodschap is voor ons direct duidelijk:

‘We zijn gewend geraakt om vastomlijnde doelen te stellen en daar dan ook zeer perfectionistisch recht op af te stevenen. Dat hebben we zo geleerd. Is dat wel hoe het werkt? Is alles niet vormvrij, omdat alles energie is? Kun je deze energie niet vormgeven hoe deze voor jou het beste werkt?

De wants vraagt jou eens de tijd te nemen. Te vertragen en eens rond te kijken met wat en waar jij nu

allemaal mee bezig bent en waar dat toe leidt. Ga eens op een bergtop, de rug van een gans of adelaar zitten en kijk naar jouw leven vanaf grote hoogte.

Waar sta je en waar wil je naar toe? Een helikopterview doet wonderen. Zeker als je hiervoor rust pakt waardoor er ruimte ontstaat om een helder beeld waar te nemen en beslissingen te nemen. Ook mag je in jouw langzame modus lekker rust nemen als jouw lichaam daarom vraagt. Wie zegt dat jij moet blijven rennen als een kip zonder kop?

Vertraag, lief mens, ook al vraagt de wereld om ons heen om een snelheid van jewelste. Pas dan kun je jouw groei integreren in jouw aardse lichaam. Je lichaam die er al moeite genoeg mee heeft om alle energieshifts te behappen’.

Nog een keer verhuizen

Omdat we toch wat langer blijven staan op de camping dan van tevoren gedacht, is het weer tijd om naar een nieuw plekje te verhuizen omdat de huidige plek is gereserveerd op het moment dat we naar Nederland gaan. Als we weer lekker gesetteld zijn, kijken we elkaar tevreden aan. Dit is toch wel het fijnste plekje tot nu toe op deze camping. Drie keer is echt scheepsrecht.

Na een tijdje onze rust te hebben genomen, krijgen we weer een kleine kriebel. Het lijkt ons soms zo lekker om weer een vast honk te hebben, zeker in deze onrustige tijd. Lekker samen klussen, weer iets opbouwen en ik heb oprecht zoveel zin om te starten aan onze moestuin. De rust heeft ons goed gedaan nu we merken dat het oergevoel weer naar boven komt.

Voorproefje klussen

Opeens was het gedaan met de rust, want de hele caravan leek het binnen een paar dagen te begeven. Naast het eerdere pootje ging nu de waterkraan kapot, een raamuitzetter brak af, 2 stoeltjes staan op standje instorten, de deur gaat niet meer op slot en uit het niets kapte de koelkast ermee. SERIEUS, hoe dan??? We kunnen er stiekem ook wel een beetje om lachen, want voor ons gevoel worden we de laatste weken behoorlijk getest. Wij proberen hier zo veel mogelijk met de Spaanse 'poco a poco' mentaliteit naar te kijken. Erom stressen of balen heeft geen enkele zin.

Mark heeft dan ook met deze mindset alle klussen opgepakt. Na wat geploeter kan de deur weer op slot. Fjewww, toch wel errug handig met ons komende vertrek! We krijgen weer water uit de kraan, op de stoeltjes durf ik weer voorzichtig te zitten en in Nederland moeten we even een nieuwe raamuitzetter kopen. Alleen die koelkast krijgen we maar niet aan de praat. Alle electrische kastjes zijn open geweest, zekeringen gecheckt, snoertjes gecontroleerd... maar helaas zonder resultaat. We besluiten wederom het even los te laten en maken er op een later moment wel een nieuw project van als we weer terugkomen uit Nederland. Tot die tijd lossen we het gewoon op door onze spullen koud te houden tussen allemaal ijsblokjes.

Voordat we naar Nederland gaan, willen we de weken hier in Spanje fijn afsluiten zodat we met goede energie weer teruggaan. We hebben een lijntje uitgezet naar een makelaar en daaromheen zijn we op wat plannetjes aan het broeden voor de komende dagen.

Benieuwd wat dit zal zijn? Dit lees je in de volgende blog!