Blog 64 - Met de boot naar de Faeröer eilanden

Na onze pizza reden we richting de boot, waar we steeds meer avonturenauto’s en camperbusjes tegenkwamen. De een nog uitgebreider dan de ander! Voordat we het terrein waar de ferry was aangemeerd mochten betreden, moesten we eerst langs de incheckpoortjes. Dit kun je een beetje vergelijken met een hele rij aan tolpoorten. Van tevoren hadden we al onze gegevens al online door moeten geven, dus de dame bij het raam sprak Mark direct aan bij zijn voornaam. Voor onze geboekte cabin aan boort kregen we een sleutel in de vorm van een qr-code in onze hand gedrukt waarna we mochten doorrijden naar ‘Lane 23’!

Daar stonden we hoor, tussen allemaal andere mensen die dezelfde reis gingen maken. Ik keek m’n ogen uit. Ik stuurde nog even een berichtje naar m’n ouders dat we waren ingecheckt en vlak daarna kregen we al een seintje dat we in beweging moesten komen. Zo snel al! We waren ruim op tijd voor ons gevoel, maar toch verliep het allemaal heel vlotjes achter elkaar door. In een lange stoet van auto’s reden we zo de achterkant van de gigantische boot in. Zelfs vrachtwagens verdwenen in deze immense ruimte.

Eenmaal binnen, bleek dat we zelfs een verdieping omhoog moesten rijden met een flinke hellingproef als gevolg. Gelukkig reed Mark, want ik heb daar nog steeds zo’n hekel aan! Het parkeren leek nog net niet op een kop-en-staartbotsing, zo dicht werden we op elkaar gezet door een man die daartoe de aanwijzingen gaf. Ze lieten geen ruimte onbenut. Wat direct de vraag opriep of we op deze manier de tassen nog wel uit onze achterbak konden plukken. Gelukkig bleek dit net aan te kunnen. Ik hield de achterdeur tegen, zodat deze de auto achter ons niet zou beschadigen en zo kon Mark de spullen eruit vrotten. Met inmiddels alles bij de hand voor deze logeerpartij moesten we door al die op elkaar geparkeerde auto’s best even zoeken naar een weggetje richting de uitgang, we konden er namelijk amper tussendoor.

Onze kamer voor de komende nacht bevond zich op de zevende verdieping. We moesten drie trappen op met onze overkill aan spullen, wat voornamelijk bestond uit eten (duh!) en Mark z’n fotospullen. Na wat gestruin door de gangetjes hadden we onze cabin gevonden. Altijd een leuk moment om te ontdekken wat voor ruimte je aantreft na het openen van de deur. Mark laat mij na al die jaren dat we samen zijn nog altijd voor zodat ik de eerste stappen in de kamer kan zetten. Het was een cabin met vier bedden (twee stapelbedden) en zonder raampje. Haha, dit was de goedkoopste optie. De kamer had een eigen wc en douche, dus voor ons al dikke vette luxe! Wat een ruimte, ik denk oprecht wel vijf keer zoveel leefruimte als in de auto.

We hadden de tassen gedropt en gingen gelijk door naar het dek, we wilden namelijk graag zien hoe we de haven zouden verlaten. We waren daar net goed en wel aangekomen toen de klep van de boot al werd ingeklapt. We kwamen gewoon al los van de haven en we stonden er net, wederom ging het supersnel! Uiteindelijk vertrokken we al om 15.15 uur en dus een kwartier eerder dan gedacht. Zal iedereen zo vroeg zijn ingecheckt, of hadden we toch iets mis met de tijd? We weten natuurlijk niet of het altijd zo is, maar het leek wel redelijk rustig op de boot. Nou ja, we hadden het gehaald en waren dus op tijd, daar ging het om!

We zijn los van Denemarkossss

Daar gingen we hoor, wat een beleving! We zagen langzaamaan de haven van Denemarken steeds kleiner worden, met een gigantisch spoor achterlatend in de zee. Wat was dit leuk! Heerlijk vonden we het op zee. De frisse lucht, de wind door je haren en niets anders dan water om je heen.

Toen we over ons eerste enthousiasme waren, hadden we als tip gekregen om zo snel mogelijk een bezoekje te brengen aan de receptie op de vijfde verdieping. Er zijn namelijk 3 hottubs aan boord die redelijk snel volgeboekt zijn, en wij wilden hier heel graag een uurtje gebruik van maken. We hadden geluk! Hottub 3 (de gene met het beste uitzicht) was de volgende dag nog beschikbaar. Check, lekker vooruitzicht!

Ontdekkingstocht

We waren net twee kleine kinderen in een snoepwinkel. We wilden alles aan boort onderzoeken. Wij hebben zoiets nog nooit eerder gedaan en vinden het dan ook heel leuk als alles zo nieuw is. Zo ontdekten we dat er een gokhalletje was, een fitnessruimte, een zwembad, een bibliotheekje, een grote winkel, heel veel knusse zitjes (zowel binnen als buiten) en daarnaast was er voor de kleintjes een ‘kidsclub’ en voor de tieners een ‘teen room’. Echt voor ieder wat wils! Nou, hier zouden wij ons de komende 30 uur wel vermaken!

Ondertussen deinsde de boot lekker mee op de golven, wat oprecht soms zorgde dat je even je evenwicht moest herpakken. Dat had ik helemaal niet verwacht op zo’n groot ding. Het gaf best wat wiebelige benen af en toe maar we bleken er goed tegen te kunnen. Fjewwww.

Kneuterig diner

Inmiddels waren we al een tijdje onderweg en was het voor ons de hoogste tijd om iets te eten. We hadden natuurlijk in de middag al ons ‘avondeten’ op, dus we genoten van ons meegebrachte broodje brie. Op de kamer, lekker kneuterig.

Na het eten riep de buitenlucht weer. Dus hoppa, weer wat warme kleren aan en het dek op. We liepen helemaal naar de voorkant van de boot. De zee werd inmiddels wel wat wilder, soms moesten we ons echt even vastpakken. Dat maakte ons direct nieuwsgierig naar hoe we zouden slapen! Het weer kon op zee best snel veranderen merkten we. Van strakblauwe lucht, naar flink wat wolken met regen en weer andersom. Toch werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang op het dek van het schip. Eerste rij. Zonnetje. Oranje lucht. Blauwe zee. Mooi. Schilderij.

Helemaal voldaan gingen we de kamer weer op. Tijd voor een warme douche, even opwarmen. Daarna voelden we ons helemaal rozig van deze dag. Ik zat lekker op bed wat te schrijven en Mark kon het niet laten om nog een rondje naar buiten te gaan om nog wat foto’s te maken in het donker.

Alleen op de wereld

Tijd om te slapen, in twee aparte bedden overigens. Dat was echt zo lang geleden! Het deed me denken aan onze eerste vakantie samen naar Kaprun. Inmiddels achttien jaar geleden: we hadden net ‘verkering’ en we hadden er ontzettend veel zin in. Na een bustocht van bijna 19 uur, bleek dat we een soort bezemkast hadden geboekt waarin net aan een hoekbed paste. En dit bed stond nog vast genageld aan de grond ook, dus met geen mogelijkheid kregen wij die twee bedden tegen elkaar. Precies wat we voor ogen hadden zo’n eerste vakantie samen, not, haha.

Gelukkig hadden we voor deze nacht niet de behoefte om de hele kamer te verbouwen. Het voelde een beetje alsof we natuurlijk in slaap werden gewiegd door de golven van de zee. Na een goede nacht op de boot, werd ik wel supervroeg wakker. Ik kon het niet laten om even op het dek te kijken, ik was zo nieuwsgierig! Mark draaide zich nog een keertje om, maar ik moest hem wel beloven dat als het adembenemend zou zijn, ik hem zou wekken. Ik voelde me echt alleen op de wereld met alleen maar de oceaan om me heen. Hoewel ik het oprecht heerlijk vond om daar wat rond te lopen, was het behoorlijk mistig en heb ik Mark lekker laten liggen..

Ontbijt als een koning

We hadden bij aankomst op de menukaart gezien dat een kop koffie € 5,70 kostte op de boot. Pfoe, duur bakkie pleur hoor! Een ontbijt was daartegenover € 20,- per persoon waarbij je onbeperkt koffie kon drinken. Eigenlijk vinden we dit normaal veel te duur voor een ontbijt omdat wij dit er nooit uit eten voor ons gevoel, maar ja, dit keer lonkte het wel. Die avond zouden we pas om 22.30 uur aankomen in de haven op de Faeröer. Om nou een hele dag geen koffie te drinken was niet echt een optie. Dus zodoende gingen we lekker uitgebreid ontbijten. Het was alleen al 9.00 uur toen we dit bedachten en het ontbijt was tot 10.00 uur. Nou ja, een beetje dooreten dan maar!

Er lag echt van alles. Jeetje, overweldigend. Meestal kies ik voor iets hartigs, maar ik kon de zoete broodjes niet weerstaan dit keer. Het zag er zo lekker uit en daarbij staat Denemarken (en wellicht de Faeröer ook wel) bekend om deze lekkernijen. En dat in combinatie met koffie: te lekker!!! We begonnen aan een tafeltje midden in de zaal, maar gaandeweg werd het al wat rustiger waardoor we konden verplaatsen naar een tafeltje met zeezicht. Leventje hoor, dit voelde als een goede start van de dag! Uiteindelijk hebben we daar gezeten tot 10.15 uur, want er was nog steeds wel leven rondom het buffet. Het viel ons op dat toen wij wegliepen, er nog steeds mensen binnenkwamen. Hoe dan, liep het misschien uit?

Tot ik op de klok keek… ‘Huh, 9.15 uur? Had ik me wellicht vergist toen ik eerder op de klok keek?’. Uiteindelijk bleek de tijd op de boot te zijn aangepast naar de Faeröerse tijd, we hadden dus een uur tijdsverschil! Dit hadden wij tot op dat moment helemaal nergens meegekregen, dus we hadden er ook nooit bij stilgestaan.

Haha, we hadden gewoon nog een heel uur kunnen kanen in plaats van dat we in een krap uur 4 bakkies koffie hadden weggetikt. Met volle magen en strakke ogen van de cafeïne, gingen we weer de frisse lucht in. Na een rondje te hebben gelopen op het dek besloten we ons laptoppie van de kamer te halen. We hadden een heel fijn plekje buiten gevonden met een heater op ons gericht en zo konden we beiden lekker aan de slag met uitzicht over zee.

Hottubbieee met m’n hubby

De tijd vloog echt. Het was al bijna 14.00 uur en dus de hoogste tijd voor onze geboekte hottub! We hadden onze zwemkleding, slippers en badjassen mee, dus even omkleden op de kamer en wederom richting het dek.

We waren op het moment dat we aankwamen de enigen. Heerlydepeerly!

Met ongeveer 40 km per uur vaarden we door de oceaan waar wij op het dek met z’n tweetjes in een hottub zaten. Het water was heerlijk warm en we hadden panorama uitzicht over de zee. Oprecht een geluksmomentje!

Ik was al starend naar zee lekker aan het wegdromen tot ik opeens een ‘toef water’ de lucht in zag schieten. Zal het? Ik tikte Mark aan en toen zagen we het beiden! En om de zoveel seconden. Ja hoor, dit zou zomaar een walvis kunnen zijn! Ik hoopte voor onze reis ontzettend dat we ze mochten zien tijdens deze boottocht, maar we wisten natuurlijk niet 100% zeker of ze hier ook zouden zwemmen in deze tijd van het jaar.

Na dit fijne uurtje was het voor deze Koetsiertjes weer tijd om wat te eten. Er wachtte een boterhammetje met Hollandse pindakaas en banaan op ons. We vonden het echt een uitkomst om ons af en toe zo terug te kunnen trekken op de kamer. Na onze late lunch gingen we nog voor de laatste keer met daglicht naar buiten. We konden er gewoon geen genoeg van krijgen. Een leuk besef was het vooruitzicht dat we op korte termijn nog twee keer van dit soort boottochten meemaken!

Het bijzondere van deze ronde over het dek was dat er een kwikstaartje op de boot zat. Iets waar Mark meer over vertelt in zijn vlog. We hebben al die tijd geen vogel gezien en daar zat ie… dat kleine grijze en vooral eigenwijze ding al klapperend met z’n staartje op de grond. En dat midden op zee, hoe dan?

Whaleeeeeee!

Deze (bijna) 30 uur op de boot waren echt supersnel gegaan. Het was inmiddels 19.00 uur en we maakten eigenlijk voor het eerst tijdens deze trip gebruik van de binnenruimte met panoramaview. Er stond een lekker relaxmuziekje op, we ploften op fijne stoelen en we hadden alleen maar ramen om ons heen wat zorgde voor een goed overzicht over de zee. Wat een fijne plek! Nou ja, dan hebben we weer wat in het vooruitzicht voor de volgende keer. Op een gegeven moment zag ik het weer: die ‘sproeiers in de lucht’. Ik tikte Mark aan en op datzelfde moment schreeuwde de barman keihard ‘WHALEEEEEEEEEEE’! Iedereen sprong uit zijn stoel, om ook maar iets van een walvis te kunnen zien. Helaas was er niet veel meer te zien dan die sproeiers overigens, maar ze waren er wel! En voor ons een bevestiging dat wat wij eerder die dag zagen, ook echt een walvis is geweest. Zo bijzonder om te beseffen dat er gewoon een hele wereld onder ons bevindt zonder dat wij er amper iets van meekrijgen.

We vonden dit een mooie afsluiter en besloten nog even gebruik te maken van de luxe van onze cabin door te douchen, alvast onze tanden te poetsen en daarnaast schoot ik ook alvast in m’n pyjama. We zouden namelijk om 22.30 uur aankomen op de Faeröer, waarbij het natuurlijk pikkedonker zou zijn. Daarbij zal het ook nog wel wat tijd kosten voordat we van de boot af zijn en richting de camping kunnen. Dan hadden we dit maar vast op orde zodat we op de plaats van bestemming alleen nog maar onze tent uit hoefde te draaien en direct ons bedje in konden kruipen.

Het was inmiddels 21.00 uur en tijd om onze kamer te verlaten. Zo kon deze weer worden schoongemaakt voor de mensen die aan boort zouden komen en hun reis zouden vervolgen naar IJsland. Het parkeerdek was op deze tijd voor een kwartiertje open zodat iedereen z’n spullen alvast in de auto kon leggen. We deden de spullen weer met dezelfde zorg in de auto zoals we het er ook uit hadden gehaald en gingen weer terug naar de fijne binnenruimte waar we eerder zaten.

Ondertussen was het daar megadruk, iedereen verzamelde zich natuurlijk lekker cosy in die warme ruimte. Na een uurtje daar te hebben gezeten, zagen we de eerste schitteringen van lampjes door de ramen verschijnen. Er kwam weer ‘vast land’ in zicht! Ook al was het buiten koud, winderig en hartstikke donker, toch gingen we naar de voorkant van het dek.

Zo vaarden we heel langzaam de lampjes tegemoet richting de haven van de hoofdstad van de Faeröer. Vlak voor aankomst werden we via de luidspreker verzocht om naar onze auto’s te gaan.

Klaar om het vaste land weer op te gaan!

De beelden van onze hele trip zie je terug in onderstaand filmpje.