Blog 63 - Van Nederland naar Denemarken

De boot richting de Faeröer eilanden gaat ongeveer twee keer per week op wisselende dagen. In de week dat wij zouden vertrekken, ging de boot op dinsdag en op zaterdag, waarbij ons ticket was geboekt voor de zaterdag. Naarmate we alles steeds meer op orde hadden, besloten we toch wat eerder richting Denemarken te gaan, zodat we op de dinsdag alvast konden bekijken hoe het er allemaal aan toe ging wanneer de boot daar de haven zou verlaten. En met dit idee hadden we een dag geprikt voor ons vertrek! De zaterdag, precies een week voordat we zelf met de boot vanaf Denemarken zouden vertrekken, wilden we nog een laatste rondje doen langs wat Nederlandse winkels om daarna onze reis in te zetten door de eerste kilometers richting Denemarken te rijden.

PindaKAAS

De dag dat we Nederland zouden verlaten, werd ik best met een zenuwachtig gevoel wakker. Een gezonde mix van enthousiasme en spanning. Dit was de dag waar we zo naartoe hadden geleefd, heel nieuwsgierig naar wat we allemaal gingen meemaken. Maar tevens ook wel een besefmomentje dat we wederom het vertrouwde weer een poosje achter ons zouden laten.

Na ons ontbijt hadden we de boel rijklaar gemaakt en gingen op een rustig tempo ons laatste to-do-lijstje af in Nederland. Geen gejekker, we hadden de tijd aan onszelf. We begonnen de rit met een Marktplaats-afspraak, waar we een deal hadden voor nog een kleine en dus extra gasfles. Op deze manier was de kans een stuk kleiner dat wij echt zonder gas zouden komen te staan en we altijd iets warms kunnen bereiden met het koudere weer op komst. Uiteraard deden we nog wat (vers) boodschappen bij de groenteboer en slager en een laatste bezoek aan de Appie kon niet ontbreken.

Omdat onze koelkast kapot is en alleen onze vriezer werkt, konden we geen voorraadje kaas meenemen. Helaas pindakaas. En precies dat laatste konden we wel voldoende kwijt in onze voorraadkratten. En nu we toch lekker aan het hamsteren waren, vulden we de kratten op het laatste moment ook nog even aan met extra koffiebonen die precies in de aanbieding waren!

Zo al met al hadden we een goede basis van producten om op terug te vallen voor het geval het op de Faeröer en IJsland helemaal bal bleek te zijn. Onze kratten waren tot de nok toe gevuld met voedsel en daarmee waren we bijna zover om echt te vertrekken.

Inmiddels was het begin zaterdagmiddag en moesten we als laatste stop nog langs een camerawinkel waar de negatieven klaarlagen, van een oldskool fotorolletje, van Mark z’n analoog-camera. Het enige waar hepie en hepie geen rekening mee hadden gehouden, was dat deze zaak op zaterdagmiddag gesloten bleek te zijn. Lekker dan! We gingen er gewoon helemaal vanuit dat een zaak als dit, in een stad notabene en niet in een klein dorpje, open zou zijn in het weekend. Of in elk geval de hele zaterdag, naar ons idee hét moment waar een gemiddelde hobbyist lekker gaat neuzen naar nieuwe camera gear. Mis gedacht. Helaas zouden de negatieven door de winkel een bepaalde tijd worden bewaard, dus deze ophalen na onze reis was hierdoor geen optie. Er zat niets ander op dan de boel toch nog iets om te gooien. Voor een laatste keer zochten we weer een camping op in Nederland met de bedoeling om maandagochtend direct met openingstijd de negatieven op te halen en daarna te vertrekken. Dat scheelde ook weer twee extra nachtjes Nederland richting de gemeente. Met deze keuze was het alleen niet helemaal zeker of we op tijd in Denemarken zouden aankomen om de boot op dinsdagochtend te zien vertrekken. We gingen het wel zien.

Ik moest wel even denken aan een eerder moment op de camping in Alphen.

Een man tijdens de afwas deed een beetje lacherig toen we nog wat nachtjes wilden bijboeken omdat we nog niet helemaal klaar waren voor ons vertrek, waarbij hij tegen de campingeigenaar zei: “Plannen is een kwaliteit; die halen de boot nooit”. Stilletjes dacht ik toen: ‘Juist het los kunnen laten van je gemaakte plannen zie ik als een kwaliteit, want het scheelt een hoop onnodige stress’.

Maar goed, die gedachte hield ik op dat moment voor me en ik liet hem in die waan. Ook al waren we ruim op tijd voordat onze boot zou vertrekken, schoot het stiekem wel even door me heen. Zal hij dan toch gelijk krijgen?

Enter!

Op maandagochtend was het echt tijd om te vertrekken. We hadden de negatieven in the pocket en daarmee kon onze trip beginnen! We reden vrij snel door het plaatsje ‘Enter’ heen, wat ik wel toepasselijk vond voor de start van onze reis.

Enter: op naar ons volgende hoofdstuk!

Nieuw land, nieuwe nummerplaten

Wat ik altijd zo leuk vind als we onderweg zijn, is dat naarmate we de grens van Nederland verlaten en in het geval van deze reis we dichterbij Duitsland kwamen, er steeds meer witte nummerplaten op de auto’s verschenen. Na al die maanden stapten we weer over op een ander kleurtje nummerplaten. Er sjoefde nog een enkele auto voorbij met een gele plaat, maar op den duur was weer goed te merken dat we weer op visite waren in het buitenland. Een teken dat ons avontuur ‘echt’ begonnen was!

Van tevoren dachten we dat het niet ideaal zou zijn om op maandag te vertrekken. Alle schoolvakanties waren weer voorbij, dus het zou wel eens een stuk drukker op de weg kunnen zijn dan de eerder geplande zaterdag. Gelukkig bleek dit ontzettend mee te vallen. Het verkeer reed lekker door en we vonden het heerlijk om weer onderweg te zijn. We hadden gedurende de dag een aantal podcasts geluisterd en verschillende keren gestopt voor een bakkie koffie of thee. Fijn, want we hadden alles bij de hand! Voordat we het wisten waren we de ‘avondspits’ ook al door en reden we net over de grens van Denemarken. Woehoee, met deze grensovergang hadden we een land bereikt waar we nog nooit eerder waren geweest! Het was de hoogste tijd om te evalueren hoe het er op dit moment voor stond. Pakken we nog even door of zoeken we een camping op voor die nacht?

We zochten een parkeerplek op aan de kant van de snelweg, want het werd sowieso wel tijd om wat te eten. Die ochtend had ik alles voorbereid, zodat we onderweg een goed maaltje konden koken. Er stond roti op het menu! Terwijl ik lekker het kokkie aan het uithangen was in mijn culinaire keuken, was Mark onze opties aan het bekijken voor de komende nacht. Het was inmiddels begin van de avond en als we door zouden rijden naar de plaats waar de volgende morgen de boot zou vertrekken, Hirtshals, moesten we nog 4 uurtjes doortuffen. We zagen het alleen niet zitten om rond middernacht een camping op te rijden. Onze ervaring is dat er toch wel vaak gebruik wordt gemaakt van een slagboom en dat je er rond die tijd niet zomaar meer opkomt. Een gok wat wij niet wilden wagen na zo lange reisdag.

Mark speurde nog even door en vond een appartementje voor een kleine 20 euro meer dan de kosten van de campings die we in die omgeving hadden gevonden. Inchecken bleek de hele nacht te kunnen, want ze zouden gewoon de deur voor ons open laten. Hoe simpel kan het zijn. Hiermee was onze keuze gemaakt! Zo konden we nog een poosje doorrijden en de volgende morgen alsnog op ontdekking in het havenplaatsje en de boot zien vertrekken! Helemaal zin in!

Golden hour

Na ons avondeten gingen we weer met frisse energie door. Ik pakte het eerste stuk en als het echt donker zou worden, zou Mark het weer overnemen. Het zonnetje was wel al aan het zakken, maar deze schemering duurde veel langer dan we de laatste tijd gewend waren in Nederland. Het zorgde voor een prachtige gouden gloed over het glooiende landschap waar bossen zich afwisselde met zand en heide. Naarmate we verder reden, maakte het zonnetje steeds meer plaats voor de maan en begon het donker te worden. We merkten eigenlijk direct weer waarom we altijd de regel hanteerden over het rijden in het buitenland: als het niet hoeft, dan liever niet in het donker. Mislukt. Ook al was alles heel goed geregeld, waren er toch nog behoorlijk wat wegwerkzaamheden en dat zorgde ervoor dat we af en toe goed moesten turen. Vanaf dat moment was het nog twee uurtjes rijden… nog even volhouden!

Om 23.15 uur kwamen we aan in een uitgestorven plaatsje vlakbij de plek vanwaar de boot zou vertrekken. Wat was het hier stil op straat! We genoten direct van de rust, we hoorden letterlijk niets. We graaiden onze toilettassen uit de auto en zoals afgesproken konden we zo onze kamer op waar een heerlijk warme douche op ons stond te wachten. Lekker hoor, om na zo’n lange dag te douchen en vervolgens zo ons bedje in te kruipen zonder dat we ons weer helemaal aan hoefden te kleden. Op de een of andere manier willen we toch altijd een soort degelijk over de camping paraderen, al komen we de gekste dingen tegen! We hadden heel lekker geslapen en de volgende morgen gingen we door naar de haven. Joehoeeee, we hadden het alsnog gehaald!

Hirtshals

We startte onze eerste dag in Denemarken uiteraard met een ontbijtje. Inmiddels doen we alles in en om onze auto, dus maakt het ook niet meer uit waar we nou ons maaltje nuttigen. We vonden dan ook een leuk parkje vlakbij de haven waar we ons eten en koffie klaarmaakten. We hadden niet genoeg tijd om iets warms te bereiden, maar gelukkig hadden we nog een verse hangop van de boer uit Nederland. Helemaal bevroren welliswaar, dus het was eerder een ‘frozen yogurt’. Dit bleek echt véél te koud, want in Denemarken was het een stukje frisser dan in Nederland. Ook al warmden we hier niet echt van op, we hadden wel een goede bodem voor de komende uurtjes.

Na ons ontbijt gingen we door naar de pier in de haven waar de boot lag aangemeerd, klaar voor vertrek. We hadden geen idee hoe gigantisch groot die boot eigenlijk was, echt bizar! Oehhhh spanning borrelde op… nog een paar dagen en dan was het onze beurt! Uiteraard maakte Mark nog wat mooie kiekjes en vervolgens zwaaiden we de boot uit. “Toedeloe, tot zaterdag!”

Hierna deden we nog een rondje door het plaatsje zelf. Leuk om overal rond te snuffelen en te zien hoe dingen eraantoe gaan in een ander land. We hadden nog een paar boodschappen gedaan en wat geld gepind. Zeker op de boerencampings en voor de lekkernijen aan de kant van de weg werd er om cashgeld gevraagd. Dit Deense geld kunnen we later ook uitgeven op de Faeröer eilanden, dus sowieso handig om het op zak te hebben. Grappig om te ontdekken dat sommige Deense munten een gat middenin hebben. Beter dan eentje in je hand dachten we nog! Ik moest het natuurlijk even opzoeken, maar vroeger gebruikten ze dit om de munten aan een touw te rijgen. Leuk weetje he?!

Na dit geslenter gingen we richting een boerderijcamping die Mark online had gevonden. Onze eerste camping in Denemarken, zin om te ontdekken! Nieuwe plek, nieuwe gebruiken. Toen we aan kwamen rijden, zagen we dat we de enigen waren. Haha, geluksmomentje! Zo konden we mooi op ons gemakje het een en ander even uitzoeken en natuurlijk een fijn plekje uitzoeken. We werden begroet door de paardjes in de weide en achter ons plekje stonden appelbomen. Oeh, dit voelde gelijk lekker! Ruimte, frisse lucht en blote voetjes in het gras! M’n oog viel op de verse paardenbloemen in het veld en ik kon het dan ook niet laten om er lekker thee van te maken: dit heeft vele gezondheidsvoordelen! Mocht het je interesse hebben gewekt, check wel altijd even je eigen situatie want de uitwerking is voor iedereen weer anders. Wat voor de een gezond is, is dat niet automatisch ook altijd voor een ander.

Aan het einde van de dag hadden we de kamado aangestoken en genoten we van een goed stukje vlees en een zoete aardappel. Inmiddels kwam het veld al wat voller te staan, wat het uiteraard ook wel weer gezelliger maakten. Inmiddels hadden we onze draai gevonden en konden we meer leven om ons heen dan ook weer goed waarderen!

Op deze camping hadden ze 1 toilet en 1 douche die ook nog eens in dezelfde ruimte stonden. Soms was het dringen geblazen. Het was ook best een beetje sjoemelig en ik moest bij elk toiletbezoek toch even stiekem checken of er niet toevallig iemand achter het douchegordijn stond, haha. Waar ik bij de eerste camping in Limburg echt nog moest wennen aan zulke situaties, merk ik dat we inmiddels behoorlijk een handigheid hebben gevonden. Ook hier. Daarnaast was er op deze plek geen afwasplek. Dan maar wat water naar de plaats halen in onze afwasteil en wat kokend water toevoegen. Kan het niet linksom, dan wel rechtsom.

Van Hollandse kaas naar Deense strandritjes

Vanaf deze boerderijcamping hebben we lekker de buurt verkend. Wat echt heel tof in Denemarken is, is dat je op het strand mag rijden! Die mogelijkheid lieten wij natuurlijk niet aan ons voorbij gaan. De zee aan de ene kant, onze wielen al scheurend over het zand onder ons en twee heeeeele blije mensjes aan de binnenkant!

We vonden het zo leuk, dat we de volgende dag nog zo’n ritje hebben gemaakt. We eindigden onze tijd in Denemarken op een wat grotere camping met wat meer voorzieningen. Zo konden we hier onze auto wassen, wat wel belangrijk is met al dat zand. Vooral om de onderkant even schoon te spoelen is ons geleerd, maar uiteraard pakten we deze kans ook om de buitenkant even te poetsen en waxen zodat we er de komende weken goed tegen konden. Daarnaast was het sanitair zo ingericht dat ik genoeg ruimte had om m’n haar in de verf te zetten en daarbij ook m’n wenkies even mee te pakken, haha. Ook heb ik alle was weggewerkt. Wat wel een kleine uitdaging was, want het was hier een stukje vochtiger dan in Nederland waardoor het niet goed wilde drogen. Het heeft dan ook bijna twee dagen geduurd om alles weer droog in onze ieniemienie kledingkastjes te krijgen.

Groot onderhoud

Oef, opeens werd ik in de nacht wakker van om de paar seconde een drup op m’n kop. Wat was dat nou? Het duurde even voordat ik doorhad wat er gaande was. En toen voelde ik dat mijn hele kussen nat was en daarbij durf ik te zweren dat ik niet met m’n mond open had geslapen. 😉

Woow, heftig! Ons dakraam bleek gewoon lek! Helaas, kon ik er op dat moment ook niets aan veranderen, dus ik draaide me gewoon om. Haha zo sliep Mark met z’n hoofd naast mijn voeten en ik naast die van hem. Ach, inmiddels is ons bijna niets meer te gek nu we in zo’n kleine ruimte samen leven. De volgende morgen heeft Mark alle moertjes aangedraaid en contact opgenomen met onze leverancier. Nu afwachten wat daar uitkomt en tot die tijd maar hopen dat het een beetje droog blijft.

Klaar voor vertrek

In de ochtend pakten we onze spulletjes in voor op de boot, natúúrlijk hadden we weer veel te veel mee! Story of our lives. We krijgen dit dus zelfs voor elkaar nu we leven met weinig spullen. Ook hadden we nog twee flinke kannen thee gezet voor op de boot. Deze camping was echt net een dorp hoor, echt van alle gemakken voorzien! Zo hadden we onder andere een gasfornuis wat we konden gebruiken. Er was zelfs een speciale plek waar je je visje kon fileren. Niet dat ik al toe ben aan het eten van vis, maar wel heel leuk om zulke nieuwe dingen terug te zien op een camping.

Inmiddels waren we helemaal ingepakt en klaar om voor de laatste keer richting de haven te rijden. Besefmomentje: we zitten straks gewoon voor ruim 30 uur op een boot waar we overigens ook nog totaal onbereikbaar zijn! Wederom reden we naar de pier, waar we eerder die week ook stonden om de boot uit te zwaaien, stonden we er nu om de boot op te wachten. Na even wachten, zagen we ‘m aankomen. DAAR WAS TIEEEEE! haha, bizar dat wij daar gewoon strakjes zelf op staan! Wat een bakbeest was het toch, zo groot!

Van tevoren had ik bedacht om een flink bord pasta te koken op de pier, zodat we met goedgevulde magen de boot op zouden gaan. Het eten op de boot vonden wij echt heel prijzig en dat wilden we zo veel mogelijk vermijden. Uiteindelijk ging de tijd behoorlijk snel, moesten we voor de pasta nog kip kopen en kreeg ik toch opeens een soort de zenuwen. Daarbij hadden we na het koken nog een plek moeten zoeken om de vaat wat af te spoelen, anders zou het wel heel erg gaan stinken na al die uren op de boot. Dit plan bleek gewoon iets te ambitieus, dus we kozen ervoor om toch maar wat eten te halen in plaats van nog uitgebreid te koken.

Ook al waren er overal viszaakjes, kozen we toch veilig (voor ons dan) en bestelden we een take-away pizza. Wel bij een echt Italiaans zaakje. De man vond het wel grappig dat wij wat basis Italiaanse woorden tegen hem konden spreken en hij bedankte ons dan ook hartelijk met ‘Grazie, buon viaggio’!

We aten onze pizza met uitzicht op de boot. Heerlijk smaakte die! Daarna was het echt hoogste tijd om richting de boot te rijden… KRIEBELSSSSSSS