Blog 42 - Sfeervolle feestdagen in Andalusië

Het huisje dat we hadden gehuurd, was een schot in de roos. Het was klein, maar oprecht heel fijn. De inrichting was een beetje stoffig en oubollig, maar we merkten gelijk alweer dat we veel meer buiten leefden. Zelfs in de december! Zo’n eigen stukje grond is toch wel helemaal waar we op aan gaan. Toch hadden we beiden een bepaalde eerste indruk van Gaucin die we eerst nog even een aantal dagen op ons in moesten laten werken tot we daadwerkelijk gezamenlijk de conclusie hadden getrokken. Dit voelt niet als onze nieuwe woonplaats!

Uiteraard wilden we deze omgeving nog wel een eerlijke kans geven en het niet gelijk afschrijven. We hadden deze plek niet voor niets voor een maand gehuurd, soms moet je de dingen ook gewoon wat tijd geven. Zeker als je uit een hele stressvolle periode komt was ons idee hierachter. Wel hebben we inmiddels gemerkt dat onze eerste indruk vaak wel klopt!

Gaucin ligt ongeveer 45 minuten vanaf Ronda. Heel leuk, want Ronda staat inmiddels in onze top drie van favoriete steden in Spanje. Terwijl het misschien helemaal niet heel ver klinkt en je Gaucin binnenkomt doormiddel van een prachtige route door de bergen, voelde het toch alsof we verbleven in een soort niemandsland. Als het dorpje Gaucin nou lekker bruisend zou zijn of het wellicht een ander gezellig dorpje in de buurt zou hebben, was het misschien een ander verhaal geweest. Een vergeten boodschapje is hier wel te vinden, maar voor al het andere moet je dan toch wel in Ronda zijn. We hebben echt nog wel ons best gedaan om de omgeving verder uit te kammen, opzoek naar verborgen parels, maar we kwamen helaas tot de conclusie dat we Gaucin, en eigenlijk die hele omgeving die verder onder Ronda ligt, van ons wensenlijstje kunnen strepen. Er is gewoon een heel verschil of je nou ergens lekker op vakantie bent, of dat je kijkt met het oog of je er ook zou kunnen wonen.

Dan lachen ze wat, wuiven het weg en helpen ons met wat simpele woordjes en handgebaren verder.

Verder vond ik het wel ontzettend leuk om te merken dat mensen je wat meer gaan herkennen als je langer op een plek verblijft. Maar ja, in zo’n niet-toeristisch dorpje valt het ook wel op als er twee rasechte kaaskoppen rondlopen. We hebben onszelf dagelijks uitgedaagd door toch wat Spaans te spreken, zoals een pakketje versturen op het postkantoor of vlees bestellen bij een slagertje. Hier gaat het allemaal een stukje langzamer en is het normaal een heel gesprek met elke klant te voeren. In lekker vlot Spaans wordt er dan tegen je aan gekwebbeld. Al verstaan we hier en daar wel de strekking van het verhaal, we begrijpen lang nog niet alles! Gelukkig hebben we nu al meerdere keren gehoord dat ze het fijn vinden dat we het proberen als er weer eens een groot vraagteken op ons hoofd verschijnt en we daarbij zeggen “No entiendo” wat “Ik begrijp het niet” betekent. Dan lachen ze wat, wuiven het weg en helpen ons met wat simpele woordjes en handgebaren verder. Nou ja, dat geeft in elk geval weer moed om het te blijven oefenen.

Niemand mag met kerst alleen zijn

Na een goede week in ons huisje, waren de kerstdagen aangebroken. Nou waren we natuurlijk met z’n tweetjes, dus niet echt helemaal alleen. Maar ik merkte wel dat die ‘Ten Brink’ zich aardig heeft geprogrammeerd in m’n koppie. “Niemand mag met kerst alleen zijn”, hoor ik al jaren en jaren op kerstavond voorbij komen op televisie. Ik had er dan ook nooit eerder echt bij stilgestaan. Hoe is het nou eigenlijk echt om met kerst ‘alleen’ te zijn? Dit jaar stonden er natuurlijk geen afspraken of familiebezoekjes bij ons op de agenda. En tuurlijk, doordat je iedereen om je heen hoort over het bezoeken van familie, ervaar je toch wel meer dat gemis. Ondanks dat we eigenlijk net goed en wel waren vertrokken uit Nederland. Maar toch zou ik stiekem op zo’n moment als dit wel een klein sprongetje willen maken in de ruimte om aan te sluiten bij de heerlijke gourmet bij m’n familie of aan de andere kant zou ik zelfs een sprongetje terug in de tijd willen maken als dat mogelijk was… maar wel om vervolgens weer met datzelfde sprongetje terug te gaan naar ons tijdelijke huisje in Gaucin waar we het echt heel erg naar ons zin hadden!

Over ‘Ten brink’ gesproken..

Tja, eigenlijk voelde ik vanaf het begin af aan dit jaar een afkeer tegen de kerstspecial van ‘All you need is love’. Waar we het elk jaar met veel plezier keken op kerstavond, wilde ik het nu niet. Voel ik me dan toch ergens een beetje alleen? Of vind ik het gewoon niet boeiend meer? Ik snapte het zelf ook nog niet helemaal. Tot Mark na de kerst opeens zei: “Zullen we toch een poging wagen?”. Met enige tegenzin hadden we het programma aangezet en eigenlijk vond ik het gelijk weer helemaal leuk. Die blijdschap van die mensen die elkaar weer zien na zo’n lange periode, ik word daar zelf gewoon ook zo blij van! Tot opeens het kwartje viel… Dat ik niet wilde kijken had nog te maken met vorig jaar.

Vorig jaar waren wij rond de kerst 3 weken bij mijn schoonvader in huis. Hij wist hoe leuk we dit programma vonden, maar ergens voelde het een soort niet chill om dit samen te kijken. Toch zei hij: “Ga lekker kijken jongens, we zetten het gewoon gezellig op”. Ook in huize Koetsier was het toch een traditie om te kijken, de ene keer met elkaar en anders kwamen we in de dagen erna er altijd even op terug. Dus daar zaten we: m’n schoonvader in z’n eigen stoel en wij samen op de bank met een kleedje en een theetje. Het eerste deuntje was nog maar net begonnen toen m’n schoonvader zei: “Ik ga lekker naar mn bedje”. Ahhh, m’n gevoel gaf al aan dat dit niet de juiste setting was om dit programma te kijken. Hij had nog geen 3 maanden daarvoor z’n vrouw verloren en dat in combinatie met alles wat er speelde rondom z’n eigen ziek zijn… voelde gewoon echt klote. Ondanks dat hij het zelf zo aanmoedigde.

Nu we het programma dit jaar op hadden staan en ik opeens voelde waar die weerstand vandaan kwam, hebben we eerst nog een tijdje samen zitten kletsen en herinneringen opgehaald. Vervolgens hadden we het wederom weer gezellig gemaakt met een kleedje en een theetje, en zijn toen het programma verder gaan kijken. En zo blijven er continu nog eerste keren oppoppen op soms hele simpele momenten wanneer je het toch niet helemaal verwacht. Waar het vorig jaar draaide om allemaal laatste keren, is die rol dit jaar nu helemaal omgedraaid.

Dit jaar geen glitterjurkje en hakken

Voor ons dit jaar geen leuke outfitjes deze dagen, want praktisch gezien is dat niet het eerste wat je meeneemt als de ruimte nogal beperkt is. Dus een lekkere trui met daaronder een leuke kerstlegging was mijn outfit op kerstavond en oh jawel, op eerste kerstdag gewoon ook! Haha, naast af en toe mijn gekrulde haar en make-uppie, kan ik inmiddels ook heel goed back to basic. En weet je, ik voel me er heerlijk bij!

Zo hebben wij deze dagen doorgebracht in ons meest charmante pakkie en een koffietje in het zonnetje tussen de palmbomen in plaats van bij de kerstboom. We hadden overdag samen tapas gemaakt en wat verschillende wijntjes uitgezocht voor een wijntasting. In combinatie met een vuurtje buiten en de beamer die geprojecteerd stond op ons witte huisje, was het een hele fijne en sfeervolle setting. Ik was er stiekem gewoon een beetje trots op! Wat je uiteraard niet ziet op de foto was de gigantische rook in onze giechel, want er stond nogal een windje deze dagen. Die leuke plaatjes hebben vaak twee kanten. Maar heeee, mij hoor je niet klagen! In Spanje vieren ze geen tweede kerstdag en dat vonden wij helemaal prima, we hadden het ook wel weer gehad. Dus hoppa, we gingen deze dag weer lekker terug in ons eigen opgebouwde ritme en voedingspatroon.

Feliz año nuevo vanuit Malaga!

Waar we kerst met z’n tweetjes waren, wilde voornamelijk ik met oud & nieuw graag op pad en niet samen in het huisje blijven. Een kleine vorm van fomo, ik geef het toe. Maar de kerstdagen op deze manier, zo anders dan anders, vond ik al een mooie eerste stap van onze emigratie! Dus zodoende hadden we voor twee nachtjes een appartement geboekt in Malaga en begon onze trip op 30 december. We vertrokken lekker vroeg vanuit ons huisje in Gaucin om zoveel mogelijk uit deze dagen te halen.

We zijn eerst naar een grote Designer Outlet gereden in Malaga, echt de moeite waard als je daar in de buurt bent. Nou hebben wij het tegenwoordig best snel gezien in een winkelcentrum, dat is denk ik het gevolg als je beperkt de ruimte hebt in wat je mee kunt nemen. Dus we gingen vrij snel lekker door naar het centrum van Malaga. Onze eerste indruk daar was leuk! Ook weer heel sfeervol in de decembermaand, net zoals we ervaarden in Sevilla. We hebben lekker een beetje geslenterd, hier en daar wat tapas gegeten en toch nog wat winkeltjes bekeken. Kijken, kijken en niet kopen is inmiddels ons motto! Eigenlijk vrij onverwacht stuitte we in de avond op een lichtshow in de winkelstraat waar er al een klein feestje van gemaakt werd. Nou dit belooft wat voor de volgende dag, op naar oudejaarsdag!

Op internet had ik verschillende blogs gelezen over oud & nieuw in Malaga. Zo is het gebruikelijk om deze avond uitgebreid met vrienden/familie te eten. De restaurants bieden avondvullende diners aan, waar je je plekje van te voren moet reserveren. Maar die prijzen? Ik zag een gemiddelde van 150 euro per persoon. Dat eten wij er nooit aan af! Ach, er is altijd wel ergens eten te vinden… toch? Op de blogs werd aangegeven dat rond 22.00 uur het plein ‘Plaza de la Constitución’ volloopt en rond 23.00 uur zou er een band starten met livemuziek. Nou is Spaanse muziek HE-LE-MAAL ons ding, dus ik zag mezelf tijdens de voorpret van deze trip al lekker dansend het nieuwe jaar in knallen! Ik ben zelf helemaal dol op vuurwerk en kan oprecht genieten van al het moois wat de lucht in gaat. Haha, wel altijd van een ander, want zelf geef ik er geen euro aan uit. Ik had wat verschillende verhalen over het vuurwerk gelezen, op de ene blog stond dat het vanuit de gemeente georganiseerd werd bij de haven in de buurt van het plein en op een andere blog stond weer dat er geen vuurwerk zou zijn. Nou jaa, dat zien we wel! Ik las wel overal dat je lekker een eigen flesje Cava meeneemt en dat ze vanuit de gemeente 12 druiven uitdelen.

De druiventraditie van Spanje: zodra de klok om middernacht begint te slaan, stop je op elke klokslag een druif in je mond. Elke druif is geassocieerd met een maand van het komende jaar, en wordt geloofd dat de traditie geluk en voorspoed brengt voor elke maand.

Het echte verhaal

Geen oud & nieuw zonder oliebol! Oh ja… toch wel. Natuurlijk zijn die hier niet te vinden, maar wel churros in overvloed! Dit is een soort lange oliebol die je in gesmolten chocolade doopt. Om ons toch enigsinds een beetje vast te houden aan de jaarlijkse traditie, hebben we hiermee lekker ontbeten. Uiteraard met een bakkie koffie in een heel lokaal tentje. We waren de enige toeristen en het was een drukte van jewelste. Die Spanjaarden zijn wel temperamentjes hoor, als ze met elkaar in gesprek zijn! Wel heel leuk om het lokale leven op deze manier steeds meer te ervaren.

Waar we overdag lekker hadden rondgelopen en aan het einde van de middag nog even onze rust hadden gepakt in ons appartement, hadden we begin van de avond toch wel wat trek gekregen. We gingen dan ook op de bonnefooi opzoek naar een plek om te eten. Wat denk je? Alles VOL of DICHT. Haha, oh nee toch… Zoals wel eens eerder geschreven: Jess zonder eten is niet echt een lekker succes. Maar goed, het was tenslotte oudejaarsavond dus de stemming probeerden we erin te houden! Verder viel het ons op dat het in Malaga centrum helemaal uitgestorven was op een enkele toerist hier en daar na. Wat we hadden gelezen op de blogs zal dan wel kloppen: iedereen zal wel lekker met elkaar aan het eten zijn.

We hobbelden nog wat rond en gelukkig zagen we wel wat leven op het Plaza de la Constitución. Er was een podium opgebouwd, dus hier zal dan wel het een en ander plaatsvinden. Op een gegeven moment, liepen we tegen een Poolse buurtsuper aan in een of ander zijstraatje. We konden niet echt wat denderends vinden, dus dan maar… een zak chips als avondeten! WHAA hierin waren we schijnbaar wel echt een beetje naïef van te voren, maar we konden er wel om lachen. Zo blijft het even zoeken naar de gebruiken van Spanje en tja… er is maar 1 manier om het te leren.

Ons ‘avondmaaltje’ besloten we te eten aan de rand van het plein. Daar was precies nog een bankje vrij voor ons! Zo konden we mooi de boel op een afstandje bekijken. Vanuit de gemeente werden er tasjes met feesthoedjes en druiven uitgedeeld. Gelukkig hadden wij de druiven eerder op de dag al in de supermarkt gekocht, dat scheelde een heel tijdje in de rij staan. Rond 23.00 uur ontstond er wat gerommel op het podium, joehoeee de band kon elk moment starten! We wurmden ons tussen de mensen op het plein om zo met elkaar een feestje te bouwen. De eerste deuntjes gingen aan en volgens mij sprak mijn gezicht boekdelen want Mark schoot keihard in de lach! Neee, geen lekkere Spaanse deuntjes, maar echte ROCK-herrie. Met al die heerlijke Spaansje liedjes die je echt overal hier hoort, is dit toch wel het laatste wat je op zo’n avond verwacht? We gaven het nog even de tijd, maar de muziekstijl veranderde niet. Jammer en helaas, dit ging het voor ons niet worden! Na een stiekeme teleurstelling, zijn we toch maar richting de haven gegaan. Nou, dan maar niet dansend het nieuwe jaar in, maar wel met m’n geliefde vuurwerk!

Toen we bij de haven aankwamen, zagen we dat het inmiddels ook daar al lekker druk was. Voor ons een teken dat de research dan wel zou kloppen. We hadden een leuk plekje gevonden aan de waterkant en samen met onze druiven en flesje Cava bij de hand, waren we helemaal klaar om het nieuwe jaar in te knallen. Een paar minuten voor het nieuwe jaar was er nog nergens een aftelklok te bekennen. Voor de zekerheid had ik er zelf maar een aftelklokje bij gepakt, want niemand telde af. Nee, ook niet in het Spaans!😉

Daar zaten we samen hoor… 10. 9. 8. 7. 6. 5. 4. 3. 2. en 1... druiven happen maar!!! Met een hele mond vol met druiven, was daar dan EINDELIJK het nieuwe jaar! Wiehooeeeeeeee!

Koste wat kost moesten die 12 druiven erin, want dit jaar gaan we voor een jaar vol geluk!

Met een knaller van een pop ging de fles Cava open en op wat getoeter van de mega cruiseschepen vanuit de haven na, een verdwaalde klap of vuurpijl, was er geen vuurwerk te bekennen. En al zeker geen vuurwerkshow! Na wat nieuwjaarswensen, liepen we weer rustig terug naar het plein en met wat Cava in ons mik was de muziek gelukkig wel al wat beter aan te horen. We deden samen nog een klein dansje en daarna was het voor ons de hoogste tijd om lekker terug te gaan naar het appartement. Ook al liep de hele avond anders dan ik van tevoren had gedacht, was het toch behoorlijk magisch om daar samen zo te staan in Malaga tijdens de jaarwisseling!

Toch nog een huisje bezichtigen

Op 1 januari dachten we het jaar goed te beginnen om gelijk te starten met het bezichtigen van een huis. Zonder makelaar, want ook in Spanje is alles dicht op 1 januari. Maar even langsrijden als we toch in de buurt waren, kon natuurlijk geen kwaad! Van de huizen die worden aangeboden op Idealista (Spaanse Funda), wordt het adres vaak niet vrijgegeven wegens privacy. Maar Sherlok Homes, oftewel Mark, zoekt altijd net zo lang op GoogleMaps totdat hij het huis heeft gevonden. Zodoende dat we er toch even langs konden rijden zonder een hele bezichtiging te plannen.

Ik had verwacht dat deze omgeving best wel dor zou zijn, maar de natuur en de omgeving van het huis waren prachtig. Op het eerste oog een flinke kronkelweg ernaartoe, maar prima te doen. Tot we steeds dichterbij kwamen, alles werd mij weer veel te steil! Scherpe u-bochten waar je een keertje extra moest steken, nee.. dit is gewoon niet waar ik me prettig voel. Joejoe, echt een themaatje deze angst hoor! Ik zal vast in een vorig leven met auto en al in een ravijn zijn gedonderd ofzo.

Daarnaast stond het huis echt boven op de berg met vlak erboven nog buren. Dit voelde een soort kwetsbaar en behoorlijk in de kijker. Ook wat het vanaf hier wederom een stukje rijden naar iets van leven in de vorm van een dorpje. Ondanks dat het huis zelf wel echt een hoop potentie had om er ons droomplekkie van te maken, was het gevoel er gewoon niet.

Op deze plek begon het idee om de eerder genoemde omgeving links van Madrid verder te onderzoeken steeds meer te trekken. De plekken waar ons hart sneller van gaat kloppen, kijken daar meer op de bergen in plaats van dat de woningen zich erbovenop bevinden. In elk geval van wat we kunnen zien op de plaatjes dan natuurlijk, dit blijkt keer op keer in het echt toch wel weer een verrassing!

Voor ons is in elk geval wel de tijd aangebroken om weer in beweging te komen en Andalusië te verlaten! We hebben inmiddels in Andalusië een aantal plekken gevonden waar we onszelf wel zien wonen, maar ONS huis komt daar nog niet voorbij. Tot nu toe zijn ze of te duur of is het een complete ruïne (boven op een berg😉).

We blijven Idealista in de gaten houden, dus wie weet: ¡Hasta Luego Andalucia!

---

Van onze trip in Malaga heb ik een filmpje gemaakt en jawel…ik heb hier een eigen Youtube-kanaal voor aangemaakt! Zo kan ik af en toe een filmpje met extra beelden plaatsen bij m’n verhaal. Dus benieuwd naar onze oud & nieuw? Check het via onderstaande link!