Blog 50 - Huis gevonden in Italië?
- Jessie
- 10 apr
- 8 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 13 apr
Toen we op het punt stonden om Spanje te verlaten zeiden we nog tegen elkaar: “We gaan nu niet als een malle opzoek naar een huis in Italië”. Eerst voelen, tijd geven en dan zien we wel weer verder. Ik denk dat het een vorm van zelfbescherming was, geen verwachtingen creëren. Naar anderen, maar ook zeker niet naar onszelf.

Maar ja, zoals je wellicht hebt gelezen in m’n vorige blogs, kwam het gevoel dat we hier wel zouden kunnen wonen sneller dan we dachten. We hielden al een tijdje de Italiaanse huizenmarkt in de gaten op Idealista, maar nu we daadwerkelijk in de omgeving waren, werd het toch wel snel concreter. Het was fijn dat we het staartje van de winter hadden meegekregen en nu ook een beetje mochten proeven van het mooie weer tijdens de prille lente. Een voorstelling van het warme en vooral stabielere zomerweer maakten we zelf naar aanleiding van onze tijd in Spanje. Zo kregen we een duidelijker beeld van hoe het klimaat ongeveer zal zijn in Noord-Italië. We zagen de stijl van de woningen, wat soms toch net wat anders overkwam in het echt dan op de foto. Zo bleken veel woningen veel te groot voor ons tweetjes! Daarnaast begonnen we ook de regio’s en de ligging van de stadjes/dorpjes beter te begrijpen en vormden we ook hierin een voorkeur. Door in de omgeving te zijn en ook wel rond te trekken, zagen we eigenlijk heel snel het totale plaatje voor ons. Ons totale plaatje.
Ook al maakten we in Spanje ook gebruik van de app ‘Idealista’, het bleek er in Italië toch wat anders aan toe te gaan. We hadden al snel in de smiezen dat we op hele andere dingen moesten letten dan we tot nu toe waren gewend. Er ging dus best wat speurwerk aan vooraf voordat we überhaupt vervolgstappen konden zetten.
Klein voorbeeldje…
Waar we in Spanje zo gaandeweg verschillende makelaars via Idealista hadden gecontacteerd om woningen te bekijken, kun je daar in Italië beter een beetje voorzichtig mee zijn. Als je bijvoorbeeld een bericht stuurt via een platform zoals Idealista, al is het alleen maar wat informatie in te winnen over de woning, zit je direct vast aan de makelaar van die advertentie bij een eventueel vervolg. Denk hierbij aan het plannen van een bezichtiging of zelfs nog een stapje verder: het aankopen van de woning.
In Italië is de makelaar van een woning vaak de aankoop- en verkoopmakelaar in één. Als aankopende partij betaal je die persoon een bepaalde commissie en dat doet de verkoperde partij vervolgens ook. Dus wanneer we ‘A la flierefluiter’ zomaar op eigen houtje een bezichtiging zouden plannen, zouden we bij het eventueel aankopen van de woning in zee gaan met deze persoon. Op dit punt zouden we dus bijvoorbeeld dubbel betalen als we een Nederlandssprekende aankoopmakelaar zouden inschakelen. Switchen zou dus niet meer mogelijk zonder dat we de oorspronkelijke makelaar een commissie zouden betalen.
Dit hoeft natuurlijk geen enkel probleem te zijn, maar dit is wel iets wat je even moet weten voordat je uberhaupt op huizenjacht gaat in een vreemd land. Althans, als je niet voor verassingen wil komen te staan ten minste. Als wij dergelijke verassingen een beetje kunnen vermijden, dan graag! Daarom namen wij ook lekker de tijd om het een en ander een beetje uit te pluizen.
Tussen de regels door
Ook zijn de advertenties van de huizen niet altijd even transparant. De locaties worden negen van de tien keer niet vrijgegeven vanwege privacy, dus sommige dingen zijn dan echt een verrassing op het moment dat je aan het bezichtigen bent. Gelukkig is Mark handig met GoogleMaps en weet vaak toch de locatie te vinden van een woning, want anders hadden wij toch wel een stukkie vaker onze kop gestoten.
Zo hadden we een woning gevonden en na het speurwerk bleek deze naast een kerkhof te liggen. En dan niet een plek met vijf grafstenen, nee het was echt een mega kerkhof met veel van die stenen familikapelletjes, zoals redelijk gebruikelijk hier in Italië. De tekst bij de advertentie: “Een authentieke boerderij en erg rustig gelegen”. Misschien lag dit aan de letterlijke vertaling van de app, maar wij moesten hier stiekem wel een beetje om lachen. Nou, dit was in elk geval niet gelogen, maar hiermee lag het huis wel iets ‘te’ rustig voor ons. Ik wist op voorhand al dat ik me hier alles behalve prettig zou voelen. Waarom worden dergelijke dingen niet direct bij een advertentie vermeld zou je zeggen hè? Dit scheelt beide partijen ontzettend veel tijd en misschien voorkomt het nog wel meer de teleurstelling.
Geen paadje ertussen of iets dergelijks, nee gewoon eraan vastgebouwd. Het is sowieso wonderbaarlijk hoe ze dit op de foto hebben gekregen, want hoe kun je nou een hele kerk achterwege laten?
Een andere woning had ‘uitzicht’ op een kerk uit 1400. “Nou, aan dat soort geluiden zoals de bel van een kerkklok elk half uur wen je vanzelf”, zeiden we nog tegen elkaar. Als dat nou het enige is… want de rest van de woning was echt een plaatje. Totdat Mark wederom had uitgeplozen dat deze kerk letterlijk AAN de woning vastzit. Geen paadje ertussen of iets dergelijks, nee echt eraan vastgebouwd. Het is sowieso wonderbaarlijk hoe ze dit zo op de foto hebben gekregen, want hoe kun je nou een hele kerk achterwege laten? Dan moet je toch wel behoorlijk je best doen. Bij deze advertentie werd het uitzicht op de kerk wel heeeeel letterlijk genomen. Door deze woning ging dan ook zeker een ‘kruis’.
Geregeld kwamen we in een advertentie tegen: ‘Aan drie zijden vrij’. Ook al ziet het huis er op zichzelf vrijstaand uit, moet je dit stukje tekst wel serieus nemen. Het kan dan zomaar zijn dat er een ander huis aan vaststaat, zoals hierboven met het voorbeeld van de kerk. Misschien is een kerk aan je woning vast een wat extreem gevalletje, want een leuke buur kan juist ook wel heel gezellig zijn! Het zou vooral heel fijn zijn als je dit van tevoren weet, zodat je weet wat je te wachten staat. Maar tijdens de zoektocht zijn we ‘aan drie zijden vrij’ ook nog in een andere vorm tegengekomen. Zo kan het ook zomaar zijn dat 1 ruimte in het huis van iemand anders is. Moet je je voorstellen, dat er voor je gevoel een buurman in de kamer naast je slaapt in jouw woning. Misschien zijn dit soort voorbeelden wel de normaalste zaak in Italië, maar dit is in elk geval niet iets waar wij naar opzoek zijn.
Ons huis al gevonden in Italië?
Inmiddels waren er al behoorlijk wat huizen voorbij gekomen. Tuurlijk zagen we zo af en toe best wat potentie in een woning, maar we kwamen ook wel heel veel van bovenstaande tafareeltjes tegen. Hoe langer we bezig waren, hoe meer de moed ons in de schoenen zakte. Waar waren we aan begonnen?
Tot Mark opeens zei: “Mop, ik heb hét huis gevonden, maar ik kan alleen het addertje niet vinden”. Haha, te grappig vind ik deze uitspraak nu ik erop terugkijk! Dit zegt natuurlijk alles over waar we continu tegenaan liepen bij het bekijken van de woningen.
Wat we zo op het eerste oog konden zien en lezen in de advertentie, stond ons ontzettend aan. Mark is visueler ingesteld dan ik en nam me dan ook mee in zijn creatieve brein. Hij liet me met wat ‘simpele’ veranderingen zien wat voor een parel we hiervan zouden kunnen maken. Ik werd hier direct heel enthousiast van! Het huis was net voorzien van een nieuw dak, maar verder moest nog wel alles eraan gebeuren. De woning had 7000 m² grond en was niet heel steil waardoor het heel bruikbaar was, het had een leuke binnenplaats wat je natuurlijk snel gezellig zou kunnen maken, er waren grote schuren en sommige daarvan hadden van die mooie, authentieke bogen en de woning zelf had meer dan genoeg ruimte maar niet een overkill aan vierkante meters!
Zo’n klusproject als dit is iets waar wij ontzettend op aan gaan, het huis van top tot teen ‘eigen’ maken. Samen klussen, rommelen en alles net wat mooier maken dan hoe we begonnen. Haha om een beeld te geven: toen we net ons nieuwbouwhuis hadden gekocht, werd er na verloop van tijd door meerdere buren gevraagd of ze ons op moesten geven voor ‘Help, mijn man is klusser’, omdat we het zo grondig aanpakten. Maar zo zitten we nou eenmaal in elkaar: uit of voluit!🙈
En nu?
Via Instagram volgen wij al een hele tijd een stel die na hun mooie reizen ook een huis in Italië hebben gekocht en die momenteel aan het omtoveren zijn tot een prachtige B&B. Naar aanleiding van hun vlogs, wisten we dat ze contact hadden gezocht met een Nederlandssprekende makelaar. Na alle verhalen die we hadden gehoord en gelezen, stond een aankoopmakelaar ons wel aan. En dan zou het helemaal makkelijk zijn als hij/zij Nederlands spreekt! Zodoende had ik een berichtje gestuurd naar het Nederlandse stel om wat informatie in te winnen. Zo gezegd, zo gedaan. Heel snel kregen we een superlief berichtje terug met daarin de contactgegevens van wat belangrijke tussenpersonen in Italië, waaronder de Nederlandssprekende makelaar. Joehoeee, hiermee waren we opeens een stapje dichterbij!
We hadden dan ook direct een berichtje gestuurd naar deze makelaar. En nu, afwachten maar! Ik had nou niet direct een reactie verwacht. Maar ja… je weet maar nooit! Dus toch checkte ik een aantal keren per dag mijn mail. Helaas, keer op keer geen reactie. Mmm… misschien was de mail niet goed aangekomen? Na flink wat dubben, want we wilden ook weer niet te vlot opnieuw contact opnemen en opdringerig overkomen, vonden we het na ruim een week wachten mooi geweest. Ik had nog een berichtje gestuurd via een contactformulier en een connectie gemaakt via Insta, maar via deze beide wegen bleef de reactie uit. We wilden het nog wel even de tijd geven, maar gingen inmiddels ook opzoek naar een nieuw contactpersoon. Misschien was het eerste contactpersoon niet onze weg. De dagen verstreken en al die tijd zat die woning natuurlijk wel gewoon in ons hoofd!
We waren inmiddels ruim twee weken verder na het zien van het huis en nog geen stap dichterbij het plannen van een bezichtiging van deze woning.
Stiekem had ik verwacht door contact op te nemen met een Nederlandssprekende makelaar, ik ook de Nederlandse mentaliteit wel iets meer kon verwachten. Hoeveel werk kon het zijn om een kort berichtje terug te sturen, al is het alleen al met het bericht dat ze ons niet verder kunnen helpen. Maar goed, gevalletje jammer dan. We hadden vrijwel direct nog een Nederlandssprekende makelaar gevonden, dus ook daar zochten we ook contact mee. Wederom liet de reactie even op zicht wachten, maar zij gáf tenminste een reactie. Helaas wel met het bericht dat ze momenteel worden overspoeld door aanvragen en geen nieuwe klanten aannemen. Dat verklaarde wellicht ook wel het verloop van het contact met de eerste makelaar. Maar dankzij de reactie wisten we in elk geval wel waar we aan toe waren.
Is drie keer scheepsrecht?
We waren inmiddels ruim twee weken verder na het zien van het huis en nog geen stap dichterbij het plannen van een bezichtiging van deze woning. Natuurlijk zijn we niet voor 1 gat te vangen, dus we gingen wederom opzoek naar een nieuw contactpersoon om de woning te kunnen bezichtigen. Mark herinnerde zich een makelaar van het programma ‘Wonen onder de zon voor minder dan een ton’ en geloof het of niet, zo vonden we gewoon een derde Nederlandssprekende makelaar in Piemonte! Het zal wel iets met vraag en aanbod zijn hierzo! Dus natuurlijk ging er ook naar hun een mail uit. En hierbij was het afwachten weer opnieuw begonnen…
Het vervolg hierop lees je terug in mijn volgende blog!