Blog 14 - Ons 5-jarig jubileum in La Fresneda

Zoals ik al even in mijn vorige blog benoemde, zijn we de eerste dagen in La Fresneda lekker veel bij de caravan gebleven. We voelen ons geïnspireerd, de creativititeit popt weer op en we kletsen veel over hoe we onze droomplek voor ons zien. Ik kan oprecht zo genieten van zulke momenten.

Harinkje happen in Volendam

Doordat we de tijd aan onszelf hebben, kunnen we ons ook lekker overgeven aan deze positieve golf. Soms hebben we het gevoel dat we echt alles moeten doen wat er in de omgeving te doen is. Dit doen we namelijk altijd als we op vakantie zijn, wij ervaarden anders een soort vakantie-fomo. Een bepaalde angst om iets te missen, al slaat dat natuurlijk nergens op. Tijdens de eerste weken van deze reis zijn we erachter gekomen dat we het tempo dat we altijd hadden, niet kunnen blijven volhouden. Dit is nu ons nieuwe leven. Je kan moeilijk elke dag, de hele dag door op onderzoek uitgaan. Je hebt momenten nodig van rust en zo ontstaat precies wat ik hierboven heb omschreven en kun je genieten van wat het leven je op dat moment brengt. In Nederland gingen we ook niet elke toeristische trekpleister af als we even niets te doen hadden. Zo moet ik nog steeds een keer een harinkje happen (haha not) in Volendam, op de foto midden in de tulpenvelden of fietsen door Amsterdam.

Sjoefend de berg af

De hoofdreden waarom we hier natuurlijk zijn, is om te voelen of we eventueel in dit stukje Spanje kunnen wonen. We hebben dan ook een paar keer de fiets gepakt om de omgeving te verkennen. Voordat je de camping afkomt richting een geasfalteerde weg, moet je eerst een heftig grindpad af. Dit vond ik zelf geen pretje, want een waarschuwingsbordje stond er niet voor niets. Eenmaal op de ‘normale’ wegen, blijkt dat je hier echt supergoed kan fietsen. Fjewww, gelukkig maar! Het is lekker heuvelachtig en hierdoor word je hier en daar flink uitgedaagd, but I love it! Ik moet heel eerlijk bekennen dat op sommige stukken mijn hart wel een vreugdesprongetje maakte. De natuur is hier zooo prachtig en even zag ik het weer helemaal voor me: samen met Mark op een stukje land ons eigen Utopia creëren. Dit is zo fijn om af en toe te voelen! Voor mij is dit DE bevestiging dat we op de goede weg zijn.

Kiekjes maken

Tijdens ons verblijf op deze camping, hadden we naast de afspraak met de makelaar, nog een andere leuke afspraak. Mark heeft een maat uit Nederland, die samen met zijn gezin ook opzoek is naar een plek onder de Spaanse zon. We hadden met elkaar afgesproken om bij ‘Els Estrets D’Arnes’ een prachtige wandeling te maken en lekker bij te kletsen. Het was zo leuk om elkaar te spreken in ons gezamenlijke nieuwe thuisland en het te hebben over de vergelijkbare dingen we meemaken. Deze afspraak gaf ons beiden letterlijk een boost qua energie! Mark had zijn camera en drone mee om weer mooie kiekjes te maken. Helaas van korte duur, want… Mark had de top van de boom over het hoofd gezien waar de drone regelrecht invloog. OHHH NOOOO! De mannen hebben met al hun kracht geprobeerd de drone uit de boom te krijgen, maar dit wilde niet lukken. Zo zuur, maar op een gegeven moment hebben we besloten de drone achter te laten en weer door te gaan. Zij hadden 3 kleine kids mee en uiteindelijk kun je niet eindeloos in die brandende zon blijven proberen om de drone te bevrijden. Wij hadden sowieso al mucho respect hoeveel kilometers die kleine kinderpootjes zonder te klagen wegstapten tijdens deze wandeling en oprecht van dit avontuur genoten! Eenmaal bij de auto scheidden onze wegen: “We zien elkaar weer op een andere plek in Spanje tijdens onze zoektochten”. Hoe leuk is dat!

We haalden alles uit de kast wat we bij ons hadden: spanbanden, touwen, tentharingen, stokken en stenen.

Mark en ik konden het niet later om weer terug te lopen naar de plek waar de drone in de boom hing. Dus een klein uurtje later, na een stevige wandeling, gingen wij voor poging 2. We haalden alles uit de kast wat we bij ons hadden: spanbanden, touwen, tentharingen, stokken en stenen. Niets zorgde ervoor dat er beweging kwam in de boomtop. Voor de tweede keer vandaag namen we het besluit om verder te gaan, alleen dit keer komen we niet meer terug. “Nou ja, wellicht over een jaar of 40 als de drone loskomt na een flinke storm, worden onze beelden misschien nog eens gevonden en bekeken“.

Finca’s bezoeken en 5-jarig jubileum

Deze week hebben we de eerste finca’s bezocht. Hier schrijf ik een aparte blog over, dus deze ervaring kun je lezen in blog 15. Tijdens ons verblijf in La Fresneda vierden wij ook ons 5-jarig jubileum. Deze middag hebben we doorgebracht bij een kleine waterval in Beceite. Het is gewoon alweer 5 jaar geleden dat ik getrouwd ben met de leukste, waar blijft die tijd! Mark heeft een filmpje gemaakt over de afgelopen vijf jaar tot het moment dat we volledig in het onbekende zijn gesprongen. Nieuwsgierig? Je kunt ‘m hier bekijken!

Al met al hebben wij echt genoten van deze eerste twee weken in Spanje. En opeens voelde we dat het goed is geweest op deze plek, we zijn klaar om verder te gaan. Het blijft zo lekker om te ervaren dat je kunt gaan en staan waar je wil en dus kunt luisteren naar wat je gevoel je aangeeft. We hebben een camping midden in de natuur gevonden op een uurtje afstand van Valencia. We zijn superbenieuwd wat dit ons weer gaat brengen!