Blog 34 - Vooruitgang gaat nooit in een rechte lijn

Ken je het gevoel dat je soms totaal niet in een lekkere flow zit? Nou, check! Pfff, ik voelde me de laatste weken echt even off track. Ook al hebben we een levensveranderende keuze gemaakt om ons juiste pad te bewandelen, de kriebel was er gewoon even niet. Is het een nasleep van alles wat er de afgelopen maanden is gebeurd? Waarschijnlijk. Is het soms de onzekerheid dat we nog niet weten waar we gaan wonen? Waarschijnlijk. Is het tijd om het er bij deze allemaal uit te gooien en los te laten? Hell Yeah!

In mijn vorige blog gaf ik al aan dat het nieuws dat het huis niet doorgaat echt even moest landen. Sinds die tijd had ik een behoorlijke knoop in mijn maag, een bepaald gevoel dat echt al in tijden niet zo aanwezig is geweest. Het leek gewoon allemaal even niet te lukken. Ik probeerde me te herpakken, maar hoe meer ik mijn best deed, hoe minder het lukte. Ook al weet ik dat het universum altijd het juiste voor ons in petto heeft, mijn gevoel en mijn gedachten zaten me even volledig in de weg.

En daarnaast is de wifi en het bereik op deze camping ook nog eens belabberd, dus dan voelt het soms extra *** als je dan ook nog moeilijk contact kunt hebben met het thuisfront.

Ik kon de afgelopen weken dan ook echt extra balen tijdens de ijskoude nachten, dat onze koelkast het nog steeds niet doet en we wat aanrommelen met ijsblokjes, de auto weer een of ander signaal gaf waar we weer achteraan moesten, de camping af en toe net een bejaardencentrum is, de caravan nog steeds maar een paar vierkante meter is en nogal krapjes kan aanvoelen nu we in de winter toch meer binnen zitten, we stiekem af en toe een echte keuken, wasmachine, eigen douche en wc (en dus wat luxe) missen. En daarnaast is de wifi en het bereik op deze camping ook nog eens belabberd, dus dan voelt het soms extra *** als je dan ook nog moeilijk contact kunt hebben met het thuisfront.

Ik wil echt niet klagen, want we hebben het hartstikke goed. Daar ben ik me volledig van bewust. Maar soms zijn de keuzes die je maakt gewoon even zoeken. Ook dit mag bespreekbaar zijn. Het is echt niet altijd lang leve de lol. Elke keuze met zo’n grote impact is toch weer even je weg vinden: of je nou gaat verhuizen, gaat starten bij een nieuwe werkgever of een kindje krijgt.

Het is nou eenmaal een feit dat de start van ons avontuur nogal heftig is verlopen, wat het zoeken naar een nieuw thuis in een vreemd land wellicht af en toe extra wisselende gevoelens met zich meebrengt. In elk geval wel bij mij😉.

Is dit nou wat ik wil?

Heel soms dacht ik de afgelopen tijd wel: we pakken het zooitje weer in en gaan terug naar ons ‘oude’ leven. Veilig en vertrouwd. Maar op die momenten ging mijn gevoel pas echt spreken, of liever gezegd… schreeuwen. Hoe gek het ook klinkt, ik voel dan aan alles dat ik deze stap voor geen goud had willen missen. Ondanks die gekke knoop, voel ik nog steeds aan alles dat we toch de goede richting opgaan. Zoals de titel van deze blog al zegt: vooruitgang gaat nooit in een rechte lijn. Deze heb ik overigens niet zelf verzonnen😉.

Na regen komt zonneschijn.

Uhggg, nog zo’n cliche, maar in de kern wel waar! De afgelopen weken voelde wederom lekker turbulent. En het is echt niet zo dat we de hele dag, non-stop somber zijn hoor, tuurlijk niet! Dit gevoel kwam soms zomaar opzetten en kon ook weer net zo makkelijk verdwijnen. Dan voelde ik trots dat we dit allemaal toch maar aan het rocken zijn. Regelmatig waren we bij het strand te vinden en hadden we het over ons ideale stuk land en alles wat we daar willen opstarten. Voordat we het wisten, konden we wel weer een pequeño vreugdedansje doen. Jaaa, het zijn flinke uitersten, haha ik weet het!

Zo langzamerhand begint het positieve gevoel weer de overhand te nemen. Ook over deze hobbel moesten we heen om uiteindelijk weer verder te komen. Waarom ik er toch met terugwerkende kracht over heb geschreven? Ik ben nou eenmaal net een open boek, net zoals mijn blog… dus daarbij hoort ook het eerlijke verhaal!