Blog 45 - Reis van Spanje naar Italië

Na een fijne maand in Candeleda, en met een hele hoop nieuwe inzichten op zak voor ons toekomstige huis, sloten we voor de laatste ochtend de deur van deze knusse casita. We hadden onze rit richting Italië opgesplitst in wat verschillende stops. Zo wilden we deze eerste reisdag eindigen in Zaragoza, zo’n 500 kilometer verderop. Hier hadden we voor twee nachtjes een hotel geboekt zodat we ruim de tijd hadden om dit leuke plaatsje te bezoeken.

Ongeveer op de helft van de rit naar Zaragoza hadden we een pauze gepland bij één van de grotere winkelcentrums, Plaza Norte 2, in de buurt van Madrid. Op dit soort plekken kun je in Spanje bijna altijd makkelijk en gratis parkeren. Ook konden we hier even de benen strekken en wat te eten scoren. We waren er vroeger dan we van tevoren hadden gedacht, dus de meeste lunchtenten waren nog gesloten. En dat terwijl het toch al rond een uur of 12 was. Error, want we hadden inmiddels behoorlijk wat trek gekregen en met een lege maag de reis verder vervolgen behoorde niet tot de winnende opties. Dan maar een lekker taartje en een kop koffie en dan later op de dag ergens lunchen/avondeten. Of het nou om middag- of avondeten gaat: wij blijven nog regelmatig een soort scheef lopen met de Spaanse eettijden!

Zaragoza

Einde middag kwamen we aan in Zaragoza. Ook al was dit onze een na laatste avond in Spanje, we konden niet meer wachten met het eten van pizza. We waren gestrand bij een heel leuk (Italiaans) tentje waar ze onder andere een dagmenu op de kaart hadden staan. Heel leuk, want wij hadden dit inmiddels op verschillende plekken ontdekt. Zo aten we hier voor 15 euro per persoon en dan had je voor-, hoofd- en nagerecht en niet te vergeten: een glas wijn. Oh ja, en ook nog een kop koffie toe! In combinatie met Italiaanse muziek op de achtergrond, was dit het ideale recept om alvast een beetje in het sfeertje te komen. Na deze late lunch… of vervroegd diner, het is maar net vanuit welke cultuur je het bekijkt, hadden we geen puf meer om het stadje in te gaan. Het was wel genoeg voor deze dag, dus we gingen lekker richting ons hotel.

De volgende ochtend gingen we vroeg richting Zaragoza om daar te ontbijten. Het liefst boeken wij een overnachting in een appartement, zodat we in de ochtend makkelijk zelf wat in elkaar kunnen flansen voordat we op pad gaan. Maar op de een of andere manier konden we deze reisdagen niet zoveel geschikte opties vinden. De kosten voor een ontbijt in een hotel vind ik tegenwoordig behoorlijk aan de hoge kant en dan vind ik het altijd een beetje zonde om alleen gebruik te maken van een yoghurtje en een koffie. Daarnaast vind ik het lastig om met zoveel lekkers toch wat op de rem te staan, dus eet ik meer dan ik eigenlijk wil. Natuurlijk prima zo af en toe, maar nu wij non-stop onderweg zijn, proberen we op de momenten dat het even kan daar toch een soort van balans in te vinden. Haha, inderdaad ‘een soort’, want deze reisdagen van Spanje naar Italië leven we nogal van eetmoment naar eetmoment en zijn we vooral afhankelijk van wat we tegenkomen onderweg.

Na ons ontbijt in een heel leuk tentje, waar we alsnog een goedgevulde yoghurtbowl en koffie hadden gevonden, gingen we lekker het centrum in. Dit bestaat uit een groot plein, met als middelpunt de kathedraal El Pilar. Daaromheen vind je een wirwar aan straatjes met allemaal leuke tentjes en winkels. We hebben dan ook lekker rondgeslenterd. De kathedraal was, helemaal in combinatie met de zon en de strakblauwe lucht, een behoorlijk imponerend gebouw. Al die details en mooie torens, oprecht wel dé eye-catcher van deze stad!

Spaanse uitverkoop meepakken

We konden het niet laten om toch ook wat winkels te bezoeken. Op de weerberichten hadden we gezien dat het in Italië een stukje kouder zou zijn dan dat we nu gewend waren, dus ik kon wel een warmere jas gebruiken. En hoppa, we liepen er zo tegenaan en nog in de uitverkoop ook! Daarnaast hadden we nog een missie deze dag. Mark had sinds een paar weken het hardlopen weer opgepakt. Maar met z’n hardloopschoenen nog in onze opslag in Nederland, deed hij dat nu op z’n sneakers. Dat is natuurlijk vragen om blessures, dus we gingen opzoek naar nieuwe hardloopschoenen. Dit bleek nog best een uitdaging, want er was weinig keuze en zijn maat was eigenlijk nergens op voorraad. Laten we het erop houden dat de Spanjaarden toch een iets een andere bouw hebben dan Mark. Gelukkig was het gezegde ‘de aanhouder wint’ hier zeker van toepassing. Want na toch wel een flinke zoektocht, vond Mark precies de schoenen die hij in eerste instantie op het oog had en precies 1 paar beschikbaar in zijn maat. Joehoe, zo waren we beiden goed geslaagd!

Aangezien dit voorlopig onze laatste keer in Spanje was, brachten we natúúrlijk nog een bezoek aan twee van m’n favoriete winkeltjes. Allereerst de Ale-Hop, een winkel met de bekende koe in de deuropening vol met allemaal tierelantijntjes, notitieboekjes en andere frutsels. Lekker even overal aanzitten, maar het toch vooral ook laten liggen. Dit soort aankopen bewaar ik wel voor als we straks weer een eigen plek hebben, veel te onhandig nu we onderweg zijn.

En daarnaast ook nog een laatste stop bij Hugs&Clau, m’n favo kledingwinkeltje in Spanje. Inmiddels hing de nieuwe collectie er alweer vol met fleurige jurkjes en rokjes. Helaas zat er niets tussen wat ik op dit moment kon gebruiken, dus ook hier bleef het bij kijken. Oehhh, na bijna twee jaar toch vooral te hebben geleefd uit niet meer dan een tas vol kleding, kreeg ik opeens weer even helemaal zin in het hebben van een eigen kledingkast!

Jaaa, de zin in ons huis werd door het winkelen behoorlijk aangewakkerd! Zo af en toe gebeurt dat, maar daarnaast genieten we ook ontzettend van de manier van leven hoe we het nu doen. Onderweg zijn, ervaringen opdoen en zien waar de wind heen waait in plaats van het hebben van en verlangen naar spullen. Het voelt soms als twee werelden en ik vind beide heel fijn. Soms hop ik gewoon even van de ene in de andere. Na het bezoeken van deze stad was het voor ons in elk geval weer tijd om terug te gaan naar de ‘op reis’ wereld.

Rare snuiterd

De volgende dag stond weer vroeg onze wekker, het was zondag en dus ideaal om lekker wat kilomters weg te tuffen! Dit was dé dag dat we Spanje achter ons zouden laten en de komende nacht ergens in Frankrijk zouden slapen. Het was wel een beetje een vreemd besef, omdat we zo lang onze focus hadden gehad op Spanje. Loslaten: dezelfde dromen, maar dan in een nieuw jasje!

We hadden mega veel zin in deze dag, lekker een beetje toeren en onderweg zijn. Hier en daar een stop om wat te eten of te drinken: haha blijer kun je ons bijna niet maken! We deden nog een laatste stop bij een benzinestation in Spanje. En dat dit een vreemde ervaring was, is best zacht uitgedrukt. Toen we er aankwamen, viel het ons direct op dat het nogal verlaten aanvoelde. Er stonden een aantal oude auto’s waar de banden onder vandaan waren gehaald. Dit bij elkaar zag er een beetje uit als een slechte scene uit een film. Toch gaven wij toe aan de drang naar koffie die nogal was gegroeid na de eerste uurtjes onderweg.

In het winkeltje bleek dat je koffie alleen kon betalen met gepast geld. Dit hadden we niet mee dus ik vroeg aan de man bij de kassa of ik daar geld kon wisselen. Zijn enige reactie was: “One moment” en vervolgens ging hij uitgebreid zijn neus snuiten… Nou ja, ik snap wel dat als er een snottebel uit je neus loopt, je dit probleem eerst even moet oplossen voordat je weer kunt functioneren. Maar wat het zo vreemd maakte, was dat het hele tafereeltje van zijn neus snuiten nogal lang duurde en hij mij in de tussentijd strak aankeek. Nou jaaaa, ik voelde me zo ongemakkelijk en wist eigenlijk even niet zo goed wat ik met de situatie aanmoest. Zouden er bij dit benzinestation misschien camera’s hangen voor de Spaanse versie van Bananasplit? Uiteindelijk kreeg ik gelukkig het gewisselde geld. Een beetje beduusd deed ik het geld in het apparaat voor een eerste kop koffie. Toen ik vervolgens weer bij zinnen kwam, hoefde ik eigenlijk geen tweede bakkie meer. Wegwezen hierzo, we delen de koffie wel!

Salon-de-Provence

De rest van de dag verliep heel soepel en uiteindelijk hadden we 750 kilometer achter ons gelaten. Van tevoren hadden we nog niets geboekt omdat we wilden kijken hoe ver we zouden komen. Uiteindelijk waren we gestrand in een heel leuk Frans dorpje ‘Salon-de-Provence’ met een gezellig pleintje waar allemaal eettentjes te vinden waren. Die avond kozen we voor een burrito bij een Mexicaans tentje. Haha, Italiaans eten in Spanje, Mexicaans eten in Frankrijk… deze twee zijn inderdaad niet te volgen 😉!

Jaja, ik ben me ervan bewust dat het in deze blog nogal veel over onze eetmomenten gaat. Maar ja, het waren dan ook elke keer hele ervaringen opzich. Zo was de eerste stop de volgende morgen natuurlijk bij een Boulangerie voor een croissant en koffie. We waren tenslotte in Frankrijk! De persoon die ons hielp was voor ons direct het boegbeeld van een Franse bakker. Een tenger mannetje met lange grijze haren in een lage paardenstaart. Met als finishing touch zo’n leuke witte baret een beetje schuin op z’n hoofd. Ach, nu ik dit schrijf zou het ook een schilder kunnen zijn als hij zou poseren met een kwast in z’n mond. Maar de hele entourage van deze tent klopte gewoon en dat maakte het echt een inspirerend zaakje! Het is dat we een reisdag in het vooruitzicht hadden, anders had ik daar graag een tijdje gezeten met m’n laptoppie om verder te werken aan m’n website.

Ciao Italië!

Vanaf dit dorpje in Frankrijk was het ongeveer nog 250 kilometer tot de grens aan Italië! Deze dag begon er voor ons een frisse start in een ander land met nieuwe herinneringen in het vooruitzicht. Een soort blanco blad. Voor ons gevoel waren de eerste uurtjes van deze reisdag weer zo voorbij en voordat we het wisten was het nog een paar kilomter tot aan de grens… nog een paar meter… en jaaaahoor, ‘Ciao Italië’!

Na de grensovergang waren we vrijwel direct bij de kust. Een mooie plek om onze eerste echte stappen in Italië te zetten. Joehoeeee, we hadden het gewoon gedaan! Het besef dat we onze plek in Spanje nog niet hadden gevonden en te vertrekken richting Italië bracht een paar weken terug nog een hoop verwarring teweeg en moest je ons nu eens zien! Die hele rit lag letterlijk en figuurlijk nu alweer achter ons!

Al met al hebben we vier dagen gedaan over onze reis van Spanje naar Italië. We hadden een wat langere tussenstop in Zaragoza en hebben echt genoten van ons voorlopig laatste cultuur-snuif-maar-stiekem-draaide-het-meer-om-eten-ervaring in Spanje.

We hebben voor de komende nacht een hotel geboekt in Mondovi en daarna voor twee weken een appartement gehuurd in de buurt van Alba. Naast het ontdekken van de omgeving, kijken we er ook weer naar uit om weer lekker in ons eigen ritme te komen.

We zijn heel benieuwd hoe ons gevoel zich verder gaat ontpoppen in het nu al mooie Italië!