One life, live it!

Nouuu, daar is tie eindelijk hoor, de onthulling van ons nieuwe huisje op wielen! Haha, het was helemaal niet de bedoeling om er zo’n ding van te maken, maar ach… waarom ook niet. We hebben nou eenmaal beiden onze eigen manier om onze reis vast te leggen en aangezien dit over een gezamenlijke grote droom gaat, vond ik het leuker om even te wachten tot Mark z’n video over de Defender ook online zou staan!

One life, live it

Dit is zo’n beetje dé slogan van Defender! Al jaren komt deze zin dan ook regelmatig in onze gesprekken voorbij. Deze slogan staat natuurijk niet voor niets al vanaf de start van mijn blog in de headliner. Zo door de jaren heen (dit gaat serieus al zo’n 15 jaar terug) is er een soort gezamenlijke passie ontstaan en elke keer als we een Defender in real life zagen, appte wij elkaar een foto met: ‘Ooit moppie’. Of iets in die richting natuurlijk.😉 Maar daar bleef het niet bij, haha. We hadden deze auto namelijk ook als lego exemplaar in de woonkamer staan en we konden het vaak niet laten om tijdens een vakantie een toer met een Defender te boeken. We vonden het nog behoorlijk verrassend hoe vaak dat eigenlijk werd aangeboden. En als kers op de taart konden we ook niet anders dan kiezen voor een Defender als trouwauto. Dit alles hielp ons ontzettend bij het visualiseren van onze droom!

Na het overlijden van Mark zijn ouders hadden we opeens zo iets van.. dit is het moment! One life, live it! We hadden op dat moment de caravan precies een jaar en we waren ook mega dankbaar dat het in die turbulente tijd ook echt als ons thuis heeft gevoeld. Voor ons was het alleen geen must om onze reis met de caravan te vervolgen… dus zo ontstond langzaam het gevoel om er ‘gewoon’ voor te gaan. “Fuck it, je leeft dit leven maar 1 keer”, dus waarom ook niet! Inmiddels zaten we aan het einde van de zomer van 2024, dus als we de caravan nog wilden verkopen, zou dit nog wel dé tijd zijn om het te doen.

Mark houdt eigenlijk al jaren de Defender-markt in de gaten en nu we hadden besloten ervoor te gaan, kwam opeens ‘die van ons’ voorbij. Haha dat wij inmiddels niet veel op de gewone manier doen, is denk ik wel duidelijk. Want... deze auto stond namelijk in Duitsland! Jaaa, we zoeken het wel op! Ze worden daar een stuk goedkoper aangeboden en we hadden inmiddels een Nederlands bedrijf gevonden die ons kon helpen met het importeren van de auto. Dus op een mooie zonnige dag, gingen wij al toerend richting Duitsland.

Dag Mini, hallo Defender

Wij hadden een rit van 5 uurtjes erop zitten toen we aan kwamen rijden bij de showroom. Daar stond ie hoor! Jeeeeetje, wat een bakbeest! Ik scheet oprecht een beetje in m’n broek, want gingen wij dit nou echt doen? Wij ook altijd met onze gekke ideeën. Tegelijkertijd maakte m’n hart echt een vreugdesprong en wist ik het gelijk: die wil ik, die wil ik, DIE WIL IK! We maakten een proefrit en dat bevestigde ons gevoel alleen maar meer en meer. We hadden nog wat telefonisch contact met de Nederlandse tussenpersoon om wat dingen van de staat van de auto te checken en daarna konden de onderhandelingen beginnen.

Bij de Defenderdealer wisten ze natuurlijk ook wel dat we zo’n eind niet zomaar zouden rijden ‘om er vervolgens nog eventjes over na te denken’ en de showroom weer te verlaten. Voor hem dus kat in het bakkie en daarnaast zijn wij eigenlijk helemaal niet sterk in onderhandelen. Onze pech. Dus van de prijs ging niet heel veel meer af. Wel viel zijn oog op onze Mini en wij gaven aan dat die ook te koop stond. En wat denk je? Hij had er gewoon interesse in! Haha, serieus.. een Defenderdealer interesse in een Mini? Hoe dan? Weet je nog hoeveel moeite we dat jaar daarvoor hadden gedaan om ‘m te verkopen, maar dat dat echt niet mocht lukken? Het hele verhaal hierover kun je teruglezen in blog 53. En nu konden we de Mini ‘opeens’ verkopen? Noem het toeval, ik noem het een steuntje in de rug van het universum!

Nadat we na deze verrassende wending alsnog tot een toffe deal waren gekomen, gingen we met de dealer mee naar een speciaal bureau voor tijdelijke kentekenplaten. We moesten natuurlijk wel op een legale manier van Duitsland naar Nederland zien te komen. Op het nippertje kon dit vlak voor sluiting nog worden geregeld en zo waren we een Mini armer en een Defender rijker.

De eerste meters

Daar reden we dan, in ONZE Defender. Onze droom, van al die jaren. Dit gaf zo’n machtig gevoel! We zaten superhoog, helemaal in vergelijking met de Mini die juist extra laag op de weg lag. Het geluid is niet te omschrijven, maar was wel magistraal. Eigenlijk voelden we ons gewoon de koning op de weg! Haha niet dat anderen hier zo naar keken, moor voor ons was dit oprecht een mijlpaal.

Omdat het inmiddels al behoorlijk laat begon te worden en we er zo alles bij elkaar een behoorlijk intensieve dag op hadden zitten, besloten we een overnachting te boeken. We hadden afgesproken om de auto de volgende ochtend af te leveren bij de Nederlandse Defendergarage. Bij deze persoon lieten we onze auto achter zodat hij nog wat onderhoudsdingen en daarnaast de import kon regelen. Uiteindelijk bleek het echt een zak van een vent, dus ik ga hier verder geen bedrijfsnamen noemen. Maar na anderhalve maand en heeeeel wat kopzorgen, hadden we dan eindelijk definitief de sleutels van onze Defender in handen. WHAAA, WAT EEN DING!

Defender omtoveren tot minihuisje op wielen

Joehoee, het inbouwen van de Defender kon nu echt beginnen. Mark mocht gebruikmaken van de werkruimte van zijn neef en daar begon het grote klusfestijn! Ook al hebben we een hoop geklust in onze woningen, op deze schaal en toch wel complexiteit was het wel even andere koek. Geen enkele centimeter is in zo’n auto gelijk en er moest dan ook een hoop worden uitgedacht. Lades, kasjes, de plek van de koelkast, een wc-potje, accu, zonnepaneel en de watertanks: dit alles is zomaar een kleine greep van wat allemaal een plekje moest krijgen! Daarnaast was het natuurlijk belangrijk om uit te pluizen hoe je het beste een stevige constructie kon maken, maar die ook weer niet teveel van de nogal beperkte ruimte zou opsnoepen. Haha en daarbij vinden we de looks ook niet onbelangrijk, het moet toch een beetje aan gaan voelen als thuis en niet als een soort praktische opslagruimte. Die zelfbedachte lat lag dus nogal behoorlijk hoog! Al lijkt het misschien mega lang, maar in 3 maanden heeft Markie onze hele auto weten om te bouwen tot ons minihuisje op wielen.

Maar met alleen de inbouw waren we er natuurlijk nog niet. Tussen het klussen door hadden we een daktent uitgezocht in de showroom van Outback daktenten, waar we echt fantastisch zijn geholpen! Nadat de daktent was gemonteerd, werd onze auto steeds completer en kwam ons vertrek na 8 maanden Nederland weer dichterbij. De caravan hadden we weten te verkopen en gelukkig konden we tijdens deze overgangsfase terecht bij m’n ouders. Het uitgebreidere verhaal over ons vertrek kun je teruglezen in blog 41.

Doordat de winter inmiddels was aangebroken, voelde het voor ons niet als dé ideale tijd om fulltime te wonen in de auto. We konden ons aardig inbeelden dat we aan deze verandering best wel even zouden moeten wennen en dat is natuurlijk nog extremer wanneer de dagen kort zijn en het weer niet optimaal is. Daarnaast waren de meeste campings ook gewoon gesloten. En tja, waarom zouden we onszelf kwellen en ons zo in het diepe gooien? Ook al was het voor ons precies het juiste moment om de auto te kopen en te verbouwen, het echt gebruiken als ons huisje voelde daarintegen nog niet als het juiste moment. We hadden dan ook besloten om eerst een poosje in Spanje een appartement te huren. Uiteindelijk hebben we de hele winter van appartement naar appartement gehopt, mede omdat wij na een aantal maanden Spanje onze weg vervolgden naar Italië en het weer daar veel weg had van de Nederlandse winter. Dus op een enkele nacht proefslapen na in de daktent, stelden we het moment om erin te wonen gewoon nog even lekker uit.

Gas erop

We hebben helaas nog wel één probleempje… tot nu toe hebben we nog geen werkend gas! En serieus.. we zijn hier al een behoorlijke tijd mee bezig geweest. Ik had het eerder over de looks toch? Zo had Markie een mooi gasstelletje gescoord uit Amerika. Niet wetende dat die aansluitingen echt totaal anders blijken dan de Europese. Inmiddels was het gasstel wel al tot op de milimeter ingebouwd in de Defender. Wellicht hadden we het eerst moeten testen, hierbij een tip voor de volgende die zo’n ingewikkeld project zonder ervaring aangaat.😉

We hebben in de loop van de tijd dan ook flink wat aansluitingen besteld en gekocht, maar niets leek te werken. Zelfs op de dag dat we vertrokken vanuit Nederland richting Spanje zijn we nog naar een gespecialiseerd winkeltje geweest in de hoop dat ze ons verder konden helpen. Maar helaas. Nou waren we wel eens bij ‘Ferreteria’ geweest in Spanje en daar zagen we vaak zo’n hele wand (apothekerskast) vol met allemaal aansluitingen en gasdingetjes. Daar hadden we dan ook uiteindelijk onze hoop op gevestigd toen we nog in Nederland waren. Eenmaal in Spanje zijn we meerdere zaken afgegaan, maar ze hadden ‘opeens’ overal hun hele inboedel aangepast. Haha nee geintje, maar we konden het gewoon echt niet vinden. Omdat we toch in appartementjes verbleven, konden we het bij tijden gelukkig ook wel weer laten rusten.

In Italië begonnen we de zoektocht naar werkend gas opnieuw. Na wederom weer verschillende dingen te hebben geprobeerd, klopte inmiddels de verbinding van gasfles naar gasstel helemaal en hebben we dan ook een heel klein vuurtje gehad. WOEHOEEE! Maar er staat helaas ‘gehad’. Want na een aantal minuten kapte het vuurtje er weer mee. Na een nieuwe speurtocht bleek de drukregelaar niet sterk genoeg en werd er verwezen naar een exemplaar die in Europa niet gangbaar schijnt te zijn. Nou, weet dan maar weer eens je weg te vinden in een vreemd land waar we op dat moment ook geen pakketjes konden laten bezorgen. Dus project ‘werkend gasstel’ besloten we nog maar een keer uit te stellen voor de volgende keer dat we weer in Nederland zouden zijn en toch weer meer onze wegen weten te vinden. Haha, ik had toch al geschreven dat wij niets op een ‘normale’ manier schijnen te doen? Joejoe, wij houden wel van een uitdaginkje!

Mocht deze laatste poging in Nederland op een gegeven moment ook onverhoopt niet lukken, bestempelen we het project als mislukt en kopen we er een los gasstelletje bij. Mark heeft zo ontzettend zijn best gedaan op de inbouw, alles mega doordacht en daarbij elke centimeter benut, dat we dit hoofdpijnproject dan maar gewoon op de koop toenemen.

Dream it, wish it, live it!

Dit alles begon bij het hebben van een droom…

We hebben het jaren gewenst en volop gevisualiseerd…

En nu… is het de hoogste tijd om erin te leven!!!

Op dit moment zijn wij zelf nog druk bezig om het een en ander in gang te zetten wat betreft het vervolg van onze stappen, dus daarover in de volgende blog meer ❤️

Maar ben je wel benieuwd naar de beelden van onze Defender van aankoop, verbouw tot eindresultaat? Zie dan de vlog van Marking my World: