Blog 44 - We gaan Spanje verlaten

M’n vorige blog eindigde met een cliffhanger, dus in deze titel verklap ik het maar direct! Ik kon er eerder nog niet veel over delen, want we moesten zelf nog een beetje wennen aan het idee en het een en ander natuurlijk eerst echt in gang zetten.

Doei blauwe lucht, doei lekker zonnetje, doei nieuwe comfortzone EN hallo nieuwe ervaringen!

We zijn inmiddels ruim 2,5 maand in Spanje en hebben daarvoor, met natuurlijk flink wat tussenposes vorig jaar, al even de tijd genomen om verschillende regio’s te ontdekken. Van onze grote ‘Waar in vredesnaam willen wij wonen in Spanje’ zoektocht, bleven er inmiddels nog twee regio’s over. Andalusië hadden we al flink uitgeplozen, maar de omgeving links van Madrid stond nog hoog op ons lijstje. Dat dit gebied zo groen is, heeft natuurlijk een reden: meer regen! En meer regen betekent weer meer water en dus waarschijnlijk weer iets soepelere regels betreft het gebruik van water in vergelijking met Andalusië. In Candeleda hebben wij dit verschil in klimaat de afgelopen maand al mogen ervaren. Iets wat ons toch meer aantstaat dan we van tevoren hadden gedacht. Continu het zonnetje is natuurlijk alles behalve klagen, maar soms vind ik het ook gewoon heerlijk om met een trui, een kleedje en theetje bij de kachel of open haard te zitten met het geluid van regen op het dak!

Nu we de omgeving links van Madrid ook hadden onderzocht, en deze omgeving voor ons afvalt, zoals ik heb geschreven in m’n vorige blog, sloeg de twijfel toe. Want heel eerlijk gezegd was ik een beetje teneergeslagen na ons onderzoek rondom Candeleda. Van tevoren hadden we daar toch wel een bepaald gevoel bij en dan met name een heleboel goede hoop om daar te wonen! En nu.. wat gaan we nu doen? Wachten we tot wel ons plekje tevoorschijn komt in Andalusië? Maar ja, wanneer zal dat dan zijn? Hier is natuurlijk geen zekerheid aan verbonden. Of moeten we onze plannen helemaal omgooien? Echt een hele hoop vragen en een flink spinnenweb in m’n koppie namen op een gegeven moment de overhand.

Out of the box

De omgeving van Candeleda vinden we echt prachtig, zoals de groene natuur, het uitzicht op de bergen en daarbij staat het klimaat ons daar ook erg aan. Opeens zei Mark… “Als we dit zoeken qua omgeving en klimaat, zijn er ook wel meer plekken in Europa die dit bieden, zoals het land van het prachtige landschap, heerlijke koffie, goede wijn en goddelijke pizza’s”.

Oef, wat zegt hij nou weer??? Kun je je blog 40 nog herinneren? Daar schreef ik over het gevoel wat nu direct weer oppopte. Mijn hoofd zei: “Jaa dag, ik ga niet opnieuw beginnen met onze zoektocht” en mijn onderbuikgevoel riep dit keer wederom net wat harder: “Hij heeft gelijk”.

Want stiekem voelde ik wel dat er iets moest veranderen omdat we vastliepen. Al voelde wat Mark zei natuurlijk nog wel even als een extra schepje bovenop de chaos die zich toch al afspeelde in m’n brein. Want hoe zit het met alle moeite die we tot nu toe hebben gestopt in het integreren, zoals het tot dusver leren van de Spaanse taal en het bemachtigen van ons NIE-nummer? We weten hier inmiddels ook onze weg steeds beter te vinden in de gang van zaken. En daarnaast zeg ik al vanaf het begin af aan dat we opzoek zijn naar een huisje in Spanje. En dat in combinatie met ons vorige uitstapje door ook even in Portugal te kijken... Wat zullen anderen hier wel weer van denken? Waar bij mij het gevoel van falen het overnam, stond Mark er juist heel luchtig in. “Ah joh, dan hebben mensen iets te kletsen op een verjaardag! Het is toch ons leven, als we het maar naar ons zin hebben” zei hij met een lach. Uh tja… wat voor tegenargument kun je hier nou weer op geven? Ik vind dat op zo’n moment eigenlijk bloedirritant… maar hij had wel gelijk. Again…

Dus na een paar dagen had ik me weer helemaal herpakt en begon ik weer in te zien wat we tijdens eerdere reizen zo fijn vonden aan Italië en kon ik ‘ons plan’ om te wonen in Spanje loslaten.

Jaaa, ik gaf hem gewoon voor de tweede keer gelijk in korte tijd. Sssttt, hier blijft het bij hoor. Haha hier gaan we natuurlijk geen gewoonte van maken 😉. Maar eerlijk is eerlijk, door dit soort terugkomende Ted-talks van Mark over wat anderen ergens van kunnen vinden, leer ik het gelukkig ook beetje bij beetje naast me neer te leggen. En gelukkig weet ik inmiddels ook wat me te doen staat als de drukte in m’n hoofd het zo overneemt. Schrijven, bewegen, mediteren, veel naar buiten en het vooral ook even de tijd geven. Dus na een paar dagen had ik me weer helemaal herpakt en begon ik weer in te zien wat we tijdens eerdere reizen zo fijn vonden aan Italië en kon ik ‘ons plan’ om te wonen in Spanje beetje bij beetje loslaten.

De stap om te emigreren is gigantisch en voor ons is het niet de bedoeling om genoegen te nemen met een half/halfje. Als je je hele leven omgooit en je alle zekerheden achter je laat door ergens anders iets nieuws op te bouwen, wil je natuurlijk wel dat je gevoel (voor zover mogelijk) voor de volle 100% klopt. Voor ons heeft dit schijnbaar tijd en onderzoek nodig. Je bent onbekend met de gebruiken van een land en op de meeste plekken kan dit zelfs verschillen per regio. We vinden het prettig om deze voor- en nadelen zelf te ervaren om zo hopelijk zoveel mogelijk te voorkomen dat we voor bepaalde verassingen komen te staan.

Dit hoofdstuk Spanje is afgesloten

Maar dat wil nog niet zeggen dat het boek dicht is. Zeker bij ons, weet je dit nooit 😉.

De laatste maanden hebben wij ons echt ondergedompeld in het Spaanse leven. En zoals eerder geschreven, voelde dit heel anders om te beleven met het idee er te kunnen wonen in vergelijking met de keren dat we er op reis zijn geweest. De relaxte vibe, vriendelijke mensen, de lagere dagelijkse kosten, het klimaat… Jaa, Spanje vinden wij echt een fantastisch land en we weten nu inmiddels dat we in Andalusië echt wel onze draai zouden kunnen vinden. We hebben alleen onze stek nog niet gevonden. Dit zal dan wel een reden hebben. Maar welke precies? Hier komen we vaak achteraf pas achter!

Voor ons is er op dit punt van onze zoektocht een nieuw hoofdstuk aangebroken. Wij komen weer in beweging! Duhhh, eigenlijk voelt het opeens heel logisch als je ons een beetje kent. Wij zitten altijd met een koffie of wijntje in ons hand… nou ja bewijs van spreke dan hè! Als we ergens gaan eten is dit eigenlijk meestal pizza of pasta en daarnaast hebben we het continu tijdens onze zoektocht in Spanje gehad over die prachtig groene omgevingen. Waar inmiddels iets meer leven in de brouwerij en het het gevoel van meerdere seizoenen toch stiekem een beetje was bijgekomen. Het is niet ‘ons plan’ om in Italië als een malle naar een huis zoeken. We gaan eerst eens kijken hoe we ons hier voelen en wennen aan alle nieuwe dingen om ons heen. Als het fijn voelt, gaan we kijken naar de mogelijkheden. Voelt het niet fijn, gaan we weer door met onze reis!

‘Poco a Poco 🇪🇸’ Of eigenlijk moet ik nu zeggen… ‘Passo dopo Passo 🇮🇹’

Het enige wat we op dit moment dus zeker weten is:

We gaan Spanje verlaten en…. La Dulce Vita, here we come!