Blog 58 - Onze laatste ‘pizza e vino’ in Italië

De titel klinkt wellicht een beetje dramatisch, maar dat is het natuurlijk helemaal niet… al zal ik de goddelijke pizza’s in Italië wel echt missen! Net zoals de goedkope koffietjes bij leuke tentjes, de lekkere wijntjes, de heerlijke brioches, de vriendelijke mensen en het prachtige landschap! Maar ohhh, wat heeft deze kaaskop me daar toch een partijtje zin in een bruin bammetje met kaas. Want echte Hollandse en dan vooral Boerenkaas… dat heb ik wel echt gemist! Voor onze volgende reis buiten Nederland gaan er dan ook zeker wat gesealde pondjes kaas mee in onze voorraadkrat!

Kleine wasjes, grote wasjes

Nadat we de knoop hadden doorgehakt om naar Nederland terug te keren en vanuit daar verder te reizen, zonder huis of enig uitzicht daarop, viel er echt een last van onze schouders. Deze keuze kwam natuurlijk niet van het ene op het andere moment en het heeft ook echt wel de nodige stress en onzekerheden met zich meegebracht wat allemaal te lezen is in blog 57. Dingen loslaten (en verandering überhaupt) is en blijft gewoon spannend. Maar toen we eenmaal door deze fase heen waren, gaf het ontzettend veel lucht en hadden we heel veel zin in onze nieuwe koers!

En met onze nieuwe koers bedoel ik natuurlijk het volledig wonen in onze Defender om al reizend de wereld te ontdekken! En bij deze nieuwe stap, moest er natuurlijk ook even lekker een frisse wind door de auto. Jaja, er hing een grote voorjaarsschoonmaak in de lucht! Van top tot teen namen we ons kleine huisje op wielen onder handen. De hele auto hebben we gepoetst en in de wax gezet, binnen alles grondig schoongemaakt, alle kastjes opnieuw ingedeeld, onze kleding verplaatst van een reistas naar ons ienieminie kledingkastje, onze daktent helemaal opgefrist tot een heerlijk fijne slaapkamer en daarnaast hebben we flink gebruikgemaakt van de wasmachine die in ons appartement stond. Echt werkelijk alles wat enigsinds van textiel was gemaakt, hebben we gewassen. Met een schone lei weer op pad konden we wel zeggen!

De afgelopen maanden merkten we wel dat sommige dingen niet zo handig bleken in onze auto. We hadden toch wat meer losse spullen dan gedacht (dagelijkse boodschappen, vuile was, rommeltjes), die vooralsnog geen vaste plek in de auto hadden. En daarnaast hadden we ook nog wat spullen die gewoon niet zo praktisch bleken, zo waren onze stoelen bijvoorbeeld veel te groot. Zodoende hadden we voor nu alles verzameld en bij elkaar gelegd in de achterbak, zodat we het in Nederland een plekje konden geven in onze opslag. Ook hadden we het idee om in Nederland nog extra kratten aan te schaffen, diezelfde zoals die zwarte op het dak van onze auto, zodat we de losse spullen daarin konden doen.

Zo’n overvolle achterbak was met onze toekomstige manier van leven wel een beetje onhandig omdat we door ‘die rommel’ erg lastig in onze kastjes konden, maar prima voor die paar reisdagen die we in het vooruitzicht hadden. Eenmaal in Nederland gaan we dit even goed herstructuren!

Pi(a)zza in Turijn

Na onze grondige voorbereiding was opeens de dag aangebroken om ons appartement te verlaten. We waren die ochtend lekker vroeg klaar voor vertrek om nog een dagje te vullen met de aller-aller-allerlaatste momenten in Italië. Zo begonnen we de ochtend vroeg in de supermarkt ‘Mercato’ voor nog wat boodschapjes voor onderweg. En aangezien je daar zo lekker goedkoop je dag kunt beginnen met koffie en brioches (goedgevulde croissants), kon dit lekkers natuurlijk niet ontbreken bij deze laatste-ervaringen-dag-in-Italië. Met goedgevulde maagjes vervolgden wij onze route richting Turijn, waar we graag nog een poosje wilden rondslenteren.

Het mooie stadsplein, ook wel Piazza Castello, is in onze ogen zo’n beetje het kloppende hart in Turijn. Midden op dit plein is van alles te zien: statige gebouwen, een hele hoop selfie makende mensen en daarnaast word je geregeld verrast met mooie muziek van een straatartiest, zoals de violist de vorige keer dat we Turijn bezochten. En aangezien we toch wel een hoofdstukkie aan het afsluiten waren voor ons gevoel, hoorde daar natúúrlijk nog onze laatste keer ‘pizza e vino’ bij in Italië. Daarvoor gingen we naar ons inmiddels favoriete tentje Melomangio, wat te vinden is in 1 van de zijstraatjes aan het stadsplein. Het weer was inmiddels omgeslagen van een lekker zonnetje naar regen, dus deze uitgebreide lunch kwam dan ook erg goed uit!

We hadden een leuk plekje buiten waar we droog konden zitten onder de luiffel. Een goede spot om nog 1 keer het alledaagse Italiaanse leven te aanschouwen. Na onze ‘dolce’ (koffie met tiramisu) gingen we weer door om nog wat leuke (en lekkere) souvenirs voor vrienden en familie te kopen. Waar we eerst het idee hadden om te overnachten in de buurt van Turijn, bedachten we gaandeweg om toch nog wat uurtjes te rijden. Dus zo halverwege de middag was het voor ons de hoogste tijd om richting de auto te gaan. Net als de vorige keer in Turijn, hadden we de Defender aan de rand van de stad geparkeerd. Zodoende moesten we nog wel even een uurtje flink wat stappen zetten. Vlakbij de auto stuitte we nog op een gigantisch winkelcentrum ‘Lingotto’. Eigenlijk hadden we na al dat lopen van die dag helemaal geen puf meer om te winkelen, maar toch waren we stiekem wel nieuwsgierig hoe het er van binnen uitzag. Zo’n groot winkelcentrum hadden we al die tijd in Italië nog niet getroffen! De koe bij de ingang gaf de doorslag om toch even een kijkje te nemen, een leuke knipoog vanuit Italië naar Nederland. Mijn gedachten ging dan ook gelijk weer uit naar… kaas. Haha en uh… natuurlijk ook het vooruitzicht dat we heeel snel onze familie en vrienden weer zouden zien! 😉

Na een kort rondje in het winkelcentrum voelden we dat het wel echt mooi was geweest. De meest bekende winkels waren er wel te vinden en dan ook nog eens in het formaat ‘groot, groter, grootst’, dus zeker wel een aanrader als je lekker wil shoppen in de buurt van Turijn! Maar ja, als je een keuze zou moeten maken, zou ik toch echt wel lekker de stad induiken.

Inmiddels kwam het met bakken uit de hemel, dus was het voor ons win-win om, zoals eerder deze dag bedacht, nog wat kilometers weg te tuffen. We zagen het met dit weer sowieso niet zitten om voor het eerst te kamperen en daarnaast hadden we ook nog geen werkend gas. Dus een theetje zetten om ons op te warmen kon bijvoorbeeld nog niet. Wellicht was het verder op onze route wel beter weer, dus op dit punt besloten we het gewoon nog even af te wachten en later een keuze te maken waar we de komende nacht zouden verblijven.

Een rit vol hindernissen

Nadat we een poosje onderweg waren, zaten we er zo lekker in dat Mark opperde: “Wat nou als we de avond gewoon doorrijden en een stuk verderop een overnachting boeken?”. Dat leek me wel wat eigenlijk! Het weer was nog niet veranderd en om zo vroeg in de avond in een (hotel)kamer te zitten tewijl we inmiddels onze terugreis naar Nederland hadden ingezet, voelde een soort zonde van de tijd. Dan hadden we deze kilometers maar weer te pakken! Met een Defender rij je niet zo snel, dus de terugreis naar Nederland duurde voor ons sowieso wat langer dan gemiddeld. Inmiddels reden we net voor Milaan, dus we besloten om nog even een snelle hap bij een supermarkt te scoren voordat we nog wat uurtjes zouden doorrijden. We hadden de navigatie ingesteld op een grote supermarkt vlakbij een snelweg, zo zou het een kort bezoekje zijn en daarbij is onze ervaring dat we op zulke plekken vaak makelijk kunnen parkeren aangezien we een hoogtebeperking hebben. De Defender met daktent heeft namelijk een hoogte van 2.40 meter. Dit is dus best opletten geblazen, want de meeste parkeergarages hebben een hoogtebeperking van 2.20 meter. We zijn erg zuinig op ons nog amper gebruikte slaapkamer, dus ‘better safe than sorry’.

Eenmaal na de afrit, lees NA de afrit, kwam er een bord met een hoogtebeperking van 2.20 meter. NEEEEE, dat is veel te laag voor ons!

Gelukkig zagen we bij de afrit van de snelweg dat de parkeerplaats waar wij naartoe hadden genavigeerd een hoogtebeperking had van 2.50 meter. Prima voor ons! Er kwam nog een bord voorbij met de bevestiging van 2.50 meter, dus we zaten goed. Eenmaal na de afrit, lees NA de afrit, kwam er een bord met een hoogtebeperking van 2.20 meter. NEEEEE, dat is veel te laag voor ons! Maar ja, wat nu? Het was een eenbaansweg, na een afrit van een snelweg waarbij de eerste twee borden een goede hoogte aangaven, maar de laatste niet. Huh? Wat is er in die tussentijd veranderd van afrit tot de plek waar we waren gestrand? Wat nu? FUCKerdieFUCK! Blijven staan was geen optie. Al konden mensen gelukkig wel langs ons omdat het een brede weg was, voelde dit toch alles behalve veilig. Dus tja… dan maar met onze alarmlichten aan heel heeeel heeeeeeel langzaam achteruit rijden, de afrit weer op. We schoten beiden in standje ‘survival’, dus goed kijken, geen paniek en vooral zo voorzichtig mogelijk handelen. Toen we het moment veilig en zonder kleerscheuren door waren gekomen, zat de schrik er toch wel in. Dit was eng. Dit was klote. En tja, van de andere kant, moet je dit ook een keer meemaken. Gelukkig is het goed afgelopen!

Arrivederci Italy

Na bovenstaande ervaring waren we even helemaal klaar met de drukte en harde regen, dus aangezien onze ‘honger’ door de stress ook opeens was verdwenen, reden we nog een tijdje door naar een rustige supermarkt met heeeeeel ruime parkeerplaatsen. Eerst even eten, rustig zitten, genieten dat we nog leven… hahaha nee geintje. Maar toch kun je alles net weer even wat meer waarderen na zo’n akkefietje.

Het was inmiddels 20.00 uur en we wisten op dat moment nog niet waar we die nacht zouden overnachten. Na wat zoeken, vonden we een simpel motelletje op een kleine vier uur rijden. Ook al was het nog wel een stuk vanaf dat moment, was het van de andere kant inmiddels ook wel lekker rustig op de weg en door de adrenaline konden we toch nog niet slapen. Ach, waarom ook niet, boeken maar! Het was een kamer waar we de hele nacht in konden checken, dus we stonden verder niet op tijd. Lekker muziekje aan, wat eten… wie kon ons wat maken! Na deze pauze gingen we met vernieuwde energie de weg weer op. Het was een prachtige route langs het Comomeer, waar de dorpjes inmiddels waren verlicht en het er hierdoor heel gezellig uitzag.

Waar we een aantal maanden geleden vol enthousiasme de grens overkwamen om Italië te ontdekken, gingen we nu ook wel weer met enthousiasme de grens weer over richting Zwitzerland. Opweg naar Nederland. Arrivederci Italy! Tot een volgende keer.

De rit verliep verder heel soepeltjes en over middernacht kwamen we aan bij ons geboekte motelletje in Duitsland en dit zag er verassend goed uit. Er was goede parkeergelegenheid voor onze auto, een warme douche en een lekker bed. Na deze lange dag maar hele leuke afsluiter in Italië, lonkte ons bedje wel. We hadden de wekker ondanks het late (of eigenlijk vroege) uur toch om 6.00 uur gezet, want we hadden inmiddels een verwennerij voor onszelf bedacht. Daarvoor moesten we alleen nog wel even doorpakken de volgende dag!

We gaan (out)doorrrrr

De kamer die we hadden geboekt bleek een klein keukentje met een gasstelletje te hebben. Laten wij nou net alles mee hebben onderweg om te koken, behalve werkend gas. Haha, hoe ironisch. Dit zorgde er wel voor dat we deze dag goed voorbereid op pad konden. Zo hadden we onze thermoskannen gevuld met koffie en thee, eitjes gekookt en wat eten klaargemaakt zodat we flink konden doorrijden zonder echt opzoek te moeten naar eten. Een ware uitkomst… voor mij in elk geval wel. 😉

Voor we aan de terugrit naar Nederland waren begonnen, hadden we via een kleine omweg een tussenstop gepland bij een outdoorwinkel waar wij een privacytent hadden besteld. Het kostte meer dan 200 euro om dit pakket in Nederland te laten bezorgen en daarnaast was de tent in Duitsland 80 euro goedkoper, dit was dus wel echt de moeite waard! Daarnaast vinden wij het sowieso leuk om in zulke winkels rond te kijken, je doet er toch altijd wel weer inspiratie op!

Zo zagen we een zitje die je uit kunt vouwen en doordat je erop zit en er tegelijkertijd met je rug tegen kunt leunen, heb je een verassend goed ‘stoeltje’. Ideaal voor in onze daktent! Zo kunnen we lekker zitten in onze tent zonder te leunen tegen de zijkanten. In the pocket, die ‘stoeltjes’ nemen we mee!

Na een vriendelijk aanbod, sloegen we een lekker bakkie koffie natuurlijk niet af en na het afrekenen moesten we naar de achterkant van de zaak rijden waar de tent kon worden ingeladen vanuit het magazijn. Zoals eerder geschreven, zat onze achterbak door onze opruimactie natuurlijk behoorlijk vol en zodra de winkelmedewerker aan kwam lopen met de doos waar de tent inzat, zagen we het eigenlijk al direct: dit gaat nooit passen. Na een goede poging proberen, werd ons eerste inzicht bevestigd. Dan nemen we die tent wel mee zonder doos, want retourneren hoefden we toch niet. Dit is namelijk een compacte tent die we aan de auto kunnen monteren waarin we ons bijvoorbeeld even kunnen omkleden voor als we in de toekomst niet op een camping overnachten.

We moesten na deze stop nog een paar uurtjes rijden tot we aankwamen in België. Vlakbij ‘dé reden’ dat we uiteindelijk hadden besloten om zo door te kachelen. Zo hadden we een dagje ‘gewonnen’ voor we aan zouden komen in Alphen aan den Rijn, waar we voor bijna drie weken een kampeerplekkie hadden gereserveerd. Na twee behoorlijk lange reisdagen, met best wat obstakels hier en daar, was het de volgende dag dus de hoogste tijd voor onze heeeerlijke verwennerij!

Doe mij maar een spa

Het stond al ontzettend lang op mijn wensenlijsjte om naar Elaisa te gaan, een energetische spa vol met edelstenen en inspirerende sessies. De recenties op internet waren nogal wisselend, zo vond de één het fantastisch, maar zo lazen we ook een recentie dat iemand het nogal vond lijken op een uitvaartcentrum. Haha, nou dit maakte ons alleen maar meer nieuwsgierig. Ik denk ook oprecht dat je ervan moet houden, net zoals met alles wat op holistisch gebied te maken heeft.

Eenmaal voor de deur kregen we totaal onverwacht een reactie van de Italiaanse makelaar! Dat hadden we even niet meer zien aankomen na al die tijd.

De parkeerplaats bij de Spa was gratis, maar lag wel een stukje van de wellness af. Hiervoor reed er elk kwartier een shuttlebus. Eenmaal bij aankomst bleek dat ding zelfsturend te zijn. Het leek wel zo vanuit een toekomstfilm gereden! Van de ene kant denk ik dan wel een beetje, waar gaat dat toch heen. Maar eerlijk gezegd won de nieuwsgierigheid het toch. Het was alsof er iemand inzat, maar dat zat er dus niet. Zo ging het busje bijvoorbeeld gewoon bij tegenliggers aan de kant, afwijkend van z’n voorgeprogrammeerde rijbaan. Het was een geinige ervaring, vooral omdat het voor iedereen nieuw was die erin zat, maar toch heb ik op de een of andere manier liever iemand achter het stuur.

Eenmaal voor de deur van Elaisa kregen we totaal onverwacht een reactie van de Italiaanse makelaar! Dat hadden we even niet meer zien aankomen na al die tijd. Ze verontschuldigde zich dat er door de vele feestdagen nog geen schot in had gezeten en dat ze de uitvraag voor een offerte nog had uitstaan bij de aannemer. Ze zou contact met ons opnemen zodra ze daar iets van zou horen. We wilden op de een of andere manier nog niet de deur dichtgooien en aangeven dat we er toch vanaf zouden zien, dus we lieten weten dat we rustig de offerte zouden afwachten. Wie weet wat voor een gekke wending dit nog zou kunnen krijgen…

Wij vinden persoonlijk het eten en drinken eigenlijk altijd behoorlijk aan de prijs in de spa en wij vliegen dit altijd net even anders aan om het (voor ons) leuk te houden. Maar, ieder z’n ding natuurlijk! En aangezien we zo dichtbij de Nederlandse grens zaten, deden we de ochtend voor ons dagje Spa alvast even een heeeel klein uitstapje naar Nederland. Na ruim 5 maanden buitenland was het de hoogste tijd voor een boodschAppie! Iets waar ik behoorlijk naar uitkeek: gewoon even onze bekende route, bekende producten en natuurlijk… Nederlandse kaas! Aangezien onze achterbak nog niet echt gebruiksvriendelijk was door de hoeveelheid spullen, ging het zetten van koffie tijdens onze terugreis nog niet heel handig. Nou staat er vaak een koffieautomaat in de Albert Heijn, dus hier hebben we dan ook dankbaar gebruik van gemaakt!

Wel vind ik het altijd leuk om de menukaart te bekijken. Zo was koffie € 3,90 per bakkie (dankjewel AH) en als lunch zou ik hebben gekozen voor een kip maaltijdsalade (€ 25,50) en dan zou er nog een ‘gezond’ drankje overheen komen. Aangezien we tot begin van de avond zouden blijven, zouden we einde middag ook nog wel wat hebben moeten eten. Wij waren dus extra blij met ons geprepte eetpakketje voor deze dag. Zo zaten jut en jul, tegen protocol in, gezellig samen in een kleedhokje hun broodje kaas te eten!😂 Het was dan nog geen echte boerenkaas, maar lekker was het wel!

Eindelijk is het zover

We hebben echt een heerlijke dag in de spa gehad die we afsloten met een behoorlijk intense Temazcal sessie. Dit is oorspronkelijk een Mexicaanse ceremonie vanuit de Maya cultuur. Sinds onze vakantie in Mexico heeft deze cultuur en de daarbij behorende gebruiken sowieso flink onze interesse gewekt en na deze ervaring alleen nog maar meer. Verder bestond deze dag uit diverse opgietsessies, lekker ontspannen, volop genieten van de kracht van de edelstenen en natuurlijk de rust.

Na de spa, halverwege de avond, gingen we voor de allereerste keer echt kamperen met onze Defender. Joehoeee, het was eindelijk zover!!! Het weer zat inmiddels helemaal mee, dus het moment om vanaf nu echt alles uit te vogelen en te gaan wonen in onze auto was aangebroken. We kwamen aan op een redelijk verlaten camping, wat we heerlijk vonden aangezien we wel even onze draai moesten vinden zonder dat er allemaal stoeltjes onze kant op werden gezet om eens uitgebreid te koekeloeren. We spanden een waslijntje voor onze natte spa-spullen, Mark draaide ons tentje omhoog en na wat gerommel in de achterbak hadden we ook alvast ons koffiezetapparaat klaargezet voor de volgende ochtend. Ook al was alles nog heel nieuw en een beetje onwennig, we genoten tegelijkertijd volop!

Besefmomentje hoor: zo gaat gewoon voor onbepaalde tijd ons leven eruit zien!

Op naar Alphen aan den Rijn

De volgende morgen waren we redelijk vroeg wakker. Of het nou kwam door het slapen in de buitenlucht of de uitwerking van de spa, maar we hadden beiden heel lekker geslapen! Daarnaast hadden we ontzettend veel zin in wat er komen ging! Na 5 maanden was de tijd aangebroken dat we onze familie en vrienden weer gingen zien, knuffelen en natuurlijk weer lekker face to face konden bijkletsen!

Met als aftrap van alle bezoekjes: een borrelmiddag bij mijn ouders!!!